Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011

ΘΕΑΤΡΟ :ΟΙ 12 ΑΘΛΟΙ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ


Οι άθλοι του Ηρακλή της Κάρμεν Ρουγγέρη στο Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος»   








                                  




Αθήνα, 05 Δεκεμβρίου 2011


Στις 5 Δεκεμβρίου 2011 πήγαμε εκδρομή στον Ελληνικό Κόσμο για να δούμε το θέατρο με θέμα «Οι 12 άθλοι του Ηρακλή». 

Φεύγοντας από το σχολείο το πρωί, μπήκαμε στο πούλμαν, καθίσαμε οι δύο Μαρίες μαζί και η Αναστασία με την Ελένη και ακούγαμε μουσική από το mp3.  Φτάνοντας, στοιχηθήκαμε σε σειρές και μπήκαμε στο θέατρο, καθίσαμε στις θέσεις που μας έδειξαν και πριν χτυπήσουν τα τρία κουδούνια για να αρχίσει το θεατρικό, μας μίλησε μία κυρία για την ιστορία του θεάτρου και του συγκεκριμένου έργου.

Στην αρχή παρουσιάστηκαν οι 12 θεοί του Ολύμπου που συζήταγαν για το παιδί που θα γεννούσε η Αλκμήνη.  Η Ήρα ψιθύρισε ότι πρέπει να γεννηθεί πρώτα ο Ευρυσθέας και μετά ο Ηρακλής και έτσι και έγινε.  Η Ήρα μισούσε τον Ηρακλή και για αυτό ένα βράδυ έστειλε δύο φίδια στην κούνια του για τον σκοτώσουν, αλλά εκείνος τα έπνιξε.

Μετά από χρόνια, ο Ηρακλής πήγε στο παλάτι του Ευρυσθέα, ο οποίος για να μην του πάρει ο Ηρακλής το θρόνο, τον ανάγκασε να κάνει 12 άθλους και μετά θα του έδινε το θρόνο, ελπίζοντας ότι σε κάποιον από αυτούς θα σκοτωνόταν.

Ο πρώτος άθλος ήταν να σκοτώσει το λιοντάρι της Νεμέας, ένα φοβερό λιοντάρι που έτρωγε ζώα και ανθρώπους.  Πηγαίνοντας προς τη Νεμέα ο Ηρακλής έκοψε ένα κλαδί αγριελιάς και το έκανε ρόπαλο, με το οποίο χτύπησε το λιοντάρι, το φυλάκισε μέσα στο βουνό που ζούσε εκείνο και αφού πάλεψαν για αρκετή ώρα, κατάφερε να το σκοτώσει και να πάρει το δέρμα του, τη λεοντή.

Ο δεύτερος άθλος ήταν να σκοτώσει τη Λερναία Ύδρα.  Έτσι με τη βοήθεια του ανηψιού του Ιόλαου, ο Ηρακλής κατάφερε να την εξοντώσει, πρώτα κόβοντας τα κεφάλια της και μετά καίγοντάς τα.

Ο τρίτος άθλος ήταν να φέρει στον Ευρυσθέα ζωντανό ένα φοβερό αγριογούρουνο που ζούσε στο βουνό Ερύμανθο.  Ο Ηρακλής αφού κυνήγησε για πολλές ημέρες το αγριογούρουνο, κατάφερε να το εξαντλήσει και δένοντάς το, το έφερε στον Ευρυσθέα.  Εκείνος μόλις το αντίκρισε, τρόμαξε και κρύφτηκε στο πιθάρι.

Ο τέταρτος άθλος ήταν να φέρει στον Ευρυσθέα ζωντανό το ιερό ελάφι της θεάς Άρτεμης.  Ο Ηρακλής αφού το κυνήγησε για ένα χρόνο, κατάφερε να το πιάσει και να το πάει στον Ευρυσθέα, το άφησε όμως μετά ελεύθερο γιατί το είχε υποσχεθεί στη θεά Άρτεμη.

Ο πέμπτος άθλος ήταν να σκοτώσει τις Στυμφαλίδες Όρνιθες, μεγάλα πουλιά με σιδερένια ράμφη και φτερά που έτρωγαν τους ανθρώπους.  Με τη βοήθεια δύο χάλκινων κροτάλων που του είχε χαρίσει η Αθηνά και τα βέλη του, κατάφερε να σκοτώσει πολλά από αυτά.  Όσα γλίτωσαν, έφυγαν μακριά και δεν ξαναγύρισαν.

Ο έκτος άθλος ήταν να καθαρίσει τους στάβλους του βασιλιά Αυγεία.  Ο Αυγείας ζούσε στην Ήλιδα και είχε πολλά ζώα, με αποτέλεσμα να μην προλαβαίνει να καθαρίσει τους στάβλους.  Ο Ηρακλής έσκαψε δύο βαθιά χαντάκια που περνούσαν μέσα από τους στάβλους και έφταναν στους ποταμούς και αφού έστρεψε το ρεύμα των ποταμών, τα ορμητικά νερά μπήκαν στους στάβλους, παρέσυραν την κοπριά και την έριξαν στη θάλασσα.  Έτσι εκπλήρωσε και αυτόν τον άθλο.

Μετά από τους 6 αυτούς άθλους, κάναμε διάλλειμα για να ξεκουραστούμε και να φάμε κάτι.  Καθίσαμε πάλι στις θέσεις που μας είχαν βάλει και αφού χτύπησε το κουδούνι τρεις φορές, άρχισε η διήγηση για τους επόμενους 6 άθλους.

Ο έβδομος άθλος πραγματοποιήθηκε μακριά στην Κρήτη, στην οποία έπρεπε ο Ηρακλής να πιάσει τον άγριο ταύρο του Μίνωα.  Ανεβασμένος στη ράχη του, πέρασε το Αιγαίο και έφτασε στις Μυκήνες.

Ο όγδοος άθλος ήταν στη Θράκη όπου ζούσε ο βασιλιάς Διομήδης.  Αυτός είχε τέσσερα άγρια άλογα που τρέφονταν με ανθρώπινες σάρκες και αφού τον σκότωσε, έπιασε τα άλογα και τα έφερε στις Μυκήνες.

Στη συνέχεια, ο Ηρακλής ταξίδεψε μακριά στον Εύξεινο Πόντο, όπου ζούσαν οι Αμαζόνες, ξακουστές στο τόξο και στην ιππασία.  Ο Ηρακλής αφού πολέμησε μαζί τους, τις νίκησε και πήρε τη ζώνη της Ιππολύτης, της βασίλισσάς τους, και την έφερε στον Ευρυσθέα.  Έτσι εκπλήρωσε και τον ένατο άθλο.

Για τον δέκατο άθλο, ταξίδεψε στη Δύση για να φέρει στις Μυκήνες τα βόδια του Γηρυόνη.  Ο Γηρυόνης ήταν ένα τέρας που από τη μέση και επάνω είχε τρία κεφάλια, όπου μαζί με το σκύλο του Όρθο που είχε δύο κεφάλια και ουρά φιδιού, φύλαγαν τα βόδια.  Ο Ηρακλής τα κατάφερε για άλλη μία φορά, σκοτώνοντάς τους και φέροντας τα βόδια στον Ευρυσθέα, που τα θυσίασε στη θεά Ήρα.

Ο εντέκατος άθλος ήταν να φέρει από τον Κάτω Κόσμο τον Κέρβερο του Άδη, ένα φοβερό σκυλί με τρία κεφάλια που φύλαγε την πόρτα που μπαίνουν οι νεκρές ψυχές για να μην μπει κανείς που ήταν ζωντανός.  Ο Ηρακλής αφού πήρε την άδεια των θεών, πήρε τον Κέρβερο και τον έφερε στον Ευρυσθέα, ο οποίος μόλις τον είδε τρόμαξε πάλι και μπήκε στο πιθάρι.  Ο Ηρακλής επέστρεψε τον Κέρβερο στον Κάτω Κόσμο, όπως είχε υποσχεθεί στους θεούς.

Για τον δωδέκατο και τελευταίο άθλο του, ο Ηρακλής έπρεπε να πάει στην άκρη του κόσμου για να φέρει τα μήλα των Εσπερίδων, τα οποία όποιος τα έτρωγε έμενε πάντα νέος.  Με τη βοήθεια του Άτλαντα και μετά από μία μεγάλη περιπέτεια που είχε ο Ηρακλής μαζί του γιατί αρνιόταν ο Άτλαντας να πάρει τον Ουρανό πάλι στην πλάτη του, κατάφερε να του αρπάξει τα μήλα των Εσπερίδων και να τα φέρει στις Μυκήνες.

Αφού κατάφερε και τους 12 άθλους, ο Ηρακλής ήταν πια ελεύθερος.  Παντρεύτηκε την Δηιάνειρα και μία μέρα που πήγαν να περάσουν τον Εύηνο ποταμό, συνάντησαν τον Κένταυρο Νέσσο.  Εκείνος πήρε τη γυναίκα του Ηρακλή στην πλάτη του για να την περάσει απέναντι, την έκλεψε όμως και ο Ηρακλής του έριξε τα δηλητηριασμένα βέλη του για να τον σκοτώσει.  Ο Νέσσος λίγο πριν πεθάνει κορόιδεψε την Δηιάνειρα λέγοντάς της ότι αν αλείψει τον χιτώνα του Ηρακλή με το αίμα του, τότε ο Ηρακλής θα την αγαπάει για πάντα.  Μία μέρα που ο Ηρακλής της ζήτησε καθαρό χιτώνα, εκείνη έκανε ότι της είπε ο Κένταυρος Νέσσος και ο Ηρακλής άρχισε να νιώθει αβάσταχτους πόνους.  Κατάλαβε ότι πέθαινε και έφυγε μακριά στο βουνό Οίτη, όπου ζήτησε να τον κάψουν.  Κανένας δεν τολμούσε, παρά μόνο ο Φιλοκτήτης δέχτηκε να ανάψει φωτιά και ο Ηρακλής για να τον ευχαριστήσει του έδωσε τα δηλητηριασμένα βέλη του.  Ξαφνικά άρχισε να αστράφτει και ένα σύννεφο πήρε τον Ηρακλή ψηλά στον Όλυμπο όπου συμφιλιώθηκε με την Ήρα και έζησε για πάντα με τους θεούς του Ολύμπου.

Έτσι τελείωσε και το θέατρο και επιστρέψαμε πίσω στο σχολείο.  Περάσαμε ωραία, αλλά κυρίως είδαμε ότι είχαμε διαβάσει στο βιβλίο για τον Ηρακλή.

Ευχαριστούμε κυρία !!!!!!!


                                              Μαρία Αλιχοντζώτη Αναστασία Βλάχου
                                   Ελένη Ζαχαρία
                                    Μαρία Κολοβού



Για τέταρτη χρονιά συνεχίζουμε στο «ΘΕΑΤΡΟΝ» το συναρπαστικό ταξίδι στο μαγικό κόσμου του θεάτρου με αρωγό την Κάρμεν Ρουγγέρη. Φέτος αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε τον Ηρακλή και τους άθλους του.
Η αγαπημένη των παιδιών, Κάρμεν Ρουγγέρη, αναφέρει για την παράσταση:
"Παραμυθένια είναι η αντιμετώπισή μας αλλά συγχρόνως ακριβής. Βασισμένη πάνω σε ότι έχει γραφτεί για τον ήρωα και τη ζωή του έτσι ώστε τα παιδιά να σχηματίσουν μια σαφή εικόνα του Ηρακλή, του ήρωα των ηρώων, που με τους άθλους του έμεινε στην ιστορία ως ο πιο ονομαστός και αγαπητός ήρωας της ανθρωπότητας. Μέσα απ' αυτή την παράσταση τα παιδιά θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν:
τη γέννηση του ήρωα
τη ζωή του
τους άθλους του
την καθιέρωση των Ολυμπιακών αγώνων
το θάνατό του
και τέλος τη μετάβασή του στον Όλυμπο όπου θα απολαμβάνει όλες τις τιμές και θα ζήσει ανάμεσα στους δώδεκα θεούς ίσος με αυτούς."
Οι άθλοι του Ηρακλή , θα παρουσιαστούν στη σκηνή του «ΘΕΑΤΡΟΝ», σε μία παραγωγή διεθνών προδιαγραφών, πιστή στην ευρύτερη φιλοσοφία του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος» για τη χρήση της νέας τεχνολογίας στην εκπαίδευση και τη διάδοση του Ελληνικού πολιτισμού.
Αξιοποιώντας τις άρτιες εγκαταστάσεις και τον τεχνολογικό εξοπλισμό του «ΘΕΑΤΡΟΝ», σας περιμένουμε να παρακολουθήσετε μια παράσταση με χαρισματικούς ηθοποιούς, με πλούσια σκηνικά και εκπληκτικά κοστούμια από την Χριστίνα Κουλουμπή , εξαιρετική μουσική από τον Γιάννη Μακρίδη, και εμπνευσμένη χορογραφία από τον Πέτρο Γάλλια .
Την παράσταση υπογράφει η Κάρμεν Ρουγγέρη, με το μοναδικό της ταλέντο να εμπνέει στα παιδιά κάθε ηλικίας την αγάπη για το θέατρο. Είναι μια αφορμή να ξαναθυμηθούμε τους ήρωες μας σε μια εποχή που τους έχουμε τόση πολλή ανάγκη!.
iraklis_poster
Οι άθλοι του Ηρακλή
«ΘΕΑΤΡΟΝ», Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος»
Πειραιώς 254 – Ταύρος - Τηλ.: 212 254 0313



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

ΣΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ...



Του Κωστή Παλαμά
Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!
Κι ότι σ' απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
Μην τ' αρνηθείς!
Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτισ' το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!
Κι αν λίγη δύναμη μεσ' το κορμί σου μένει,
Μην κουρασθείς.
Είν' η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θεμέλια βάλε τώρα πιο βαθειά,
Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.
Σκάψε βαθειά.
Τι κι' αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν 'Ατλαντας στην πλάτη,
Υπομονή!
Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!

Η ιστορία είναι εξαιρετικά αφιερωμένη σε όλους αυτούς που σώζουν "αστερίες"!!!

Μια μέρα, ένας άνθρωπος περπατούσε στην ακρογιαλιά.
Την προηγούμενη νύχτα είχε προηγηθεί σφοδρή θαλασσοταραχή και η φουσκοθαλασσιά είχε ξεβράσει στην ακτή εκατοντάδες αστερίες.
Κάποια στιγμή είδε ένα παιδί να σκύβει στην άμμο, να σηκώνει κάτι και πολύ απαλά να το πετά μέσα στην θάλασσα.
Η κίνηση αυτή επαναλήφθηκε πολλές φορές, ώσπου να πλησιάσει κοντά.
Τότε διαπίστωσε ότι το παιδί μάζευε τους αστερίες και τους ξαναπετούσε στη θάλασσα. Καθώς το παιδί ήταν αφοσιωμένο στο έργο του και δεν τον είχε αντιληφθεί, ο άνθρωπος στάθηκε και το παρατηρούσε για πολλή ώρα .
Ιδρώτας έτρεχε από το μέτωπό του και η έκφραση του προσώπου του ήταν σφιγμένη από την προσπάθεια.
Κάποια στιγμή ο άνθρωπός μας αποφάσισε να κάνει αισθητή την παρουσία του και του φώναξε:

“Καλημέρα! Τι κάνεις εδώ;”


Το παιδί, σταμάτησε για μια στιγμή, κοίταξε τον άνδρα και του απάντησε:

« Δε βλέπεις; Πετάω αστερίες στην θάλασσα”.

- Δεν έχει νόημα αυτό που κάνεις, του αντιγύρισε ο άνθρωπος. Είναι εκατοντάδες οι αστερίες που πεθαίνουν στην αμμουδιά. Δεν έχει σημασία αυτό που κάνεις!

Το παιδί τον κοίταξε, του έδειξε τον αστερία που κρατούσε στο χέρι του και του είπε:
- Έχει όμως σημασία για αυτόν εδώ!...

Και λέγοντας αυτά τα λόγια πέταξε τον αστερία απαλά μέσα στην θάλασσα.

Ο άνθρωπός μας συνέχισε το δρόμο του, περπατώντας πλάι στους ξεβρασμένους αστερίες.
Λίγο παρακάτω όμως, κάποιοι τον είδαν να κοιτάει κλεφτά γύρω του μήπως τον βλέπει κανείς κι όταν βεβαιώθηκε πως ήταν μόνος του, έσκυψε μάζεψε έναν αστερία και να τον απίθωσε μαλακά στη θάλασσα...

back to top