Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012

Ε6 Ο ΕΓΩΙΣΤΗΣ ΓΙΓΑΝΤΑΣ

 



Κτητικές αντωνυμίες

Οι αντωνυμίες που φανερώνουν σε ποιον ανήκει κάτι λέγονται κτητικές.
 Π.χ.:
Το βιβλίο είναι δικό μου. (δυνατός τύπος)
Οι γονείς σου. (αδύνατος τύπος)
Το δικό τους αυτοκίνητο. (δυνατός τύπος)


Ο δικός μου (δικός σου, δικός του, δικός μας, δικός σας, δικός τους) κήπος.
Ο κήπος μου (σου, του, μας, σας, τους).
Η δική μου (δική σου, δική του, δική μας, δική σας, δική τους) σάκα.
Η σάκα μου (σου, του, μας, σας, τους).
Το δικό μου (δικό σου, δικό του, δικό μας, δικό σας, δικό τους) μολύβι.
Το μολύβι μου (σου, του, μας, σας, τους).

Οι δικοί μου (δικοί σου, δικοί του, δικοί μας, δικοί σας, δικοί τους) κήποι.
Οι κήποι μου (σου, του, μας, σας, τους).
Οι δικές μου (δικές σου, δικές του, δικές μας, δικές σας, δικές τους) σάκες.
Οι σάκες μου (σου, του, μας, σας, τους).
Τα δικά μου (δικά σου, δικά του, δικά μας, δικά σας, δικά τους) μολύβια.
Τα μολύβια μου (σου, του, μας, σας, τους).

  
Για να καταλάβω αν μια αντωνυμία γραμμένη με αδύνατο τύπο είναι προσωπική ή κτητική την αντικαθιστώ με τον αντίστοιχο δυνατό τύπο. Π.χ.:

  • Το σπίτι μου είναι μεγάλο.(Το δικό μου σπίτι έχει έναν όμορφο κήπο) - κτητική αντωνυμία
  • Με πήρε τηλέφωνο. (Πήρε εμένα τηλέφωνο) 
 - προσωπική αντωνυμία



Οι λέξεις που έχουν αντίθετη σημασία, δηλαδή εντελώς διαφορετική, λέγονται αντίθετες λέξεις ή αντίθετα.Π.χ.:

άσπρο – μαύρο
κοντά – μακριά
αριστερά – δεξιά
κρύος – ζεστό
ΠΑΤΑ ΤΙΣ  ΕΙΚΟΝΕΣ  ΓΙΑ ΕΞΑΣΚΗΣΗ















Απίθανα ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΗΤΡΑ ΤΕΛΑΤΙΝΙΔΟΥ
Ποια λέξη δεν έχει ρο;(οχυρό)

Πώς λέγεται η πόλη που δεν πάει με τα πόδια;(Καβάλα)


Πώς μπορούμε να μεταφέρουμε  νερό μ΄ ένα δίχτυ;(Το κάνουμε πάγο)


Τι είναι αυτό που πηγαίνει στο σπίτι σου χωρίς να μετακινείται; (Ο δρόμος)


Πώς λέγεται ο Γάλλος που φτιάχνει πόρτες ; (Πορτογάλος)


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

ΣΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ...



Του Κωστή Παλαμά
Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!
Κι ότι σ' απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
Μην τ' αρνηθείς!
Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτισ' το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!
Κι αν λίγη δύναμη μεσ' το κορμί σου μένει,
Μην κουρασθείς.
Είν' η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θεμέλια βάλε τώρα πιο βαθειά,
Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.
Σκάψε βαθειά.
Τι κι' αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν 'Ατλαντας στην πλάτη,
Υπομονή!
Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!

Η ιστορία είναι εξαιρετικά αφιερωμένη σε όλους αυτούς που σώζουν "αστερίες"!!!

Μια μέρα, ένας άνθρωπος περπατούσε στην ακρογιαλιά.
Την προηγούμενη νύχτα είχε προηγηθεί σφοδρή θαλασσοταραχή και η φουσκοθαλασσιά είχε ξεβράσει στην ακτή εκατοντάδες αστερίες.
Κάποια στιγμή είδε ένα παιδί να σκύβει στην άμμο, να σηκώνει κάτι και πολύ απαλά να το πετά μέσα στην θάλασσα.
Η κίνηση αυτή επαναλήφθηκε πολλές φορές, ώσπου να πλησιάσει κοντά.
Τότε διαπίστωσε ότι το παιδί μάζευε τους αστερίες και τους ξαναπετούσε στη θάλασσα. Καθώς το παιδί ήταν αφοσιωμένο στο έργο του και δεν τον είχε αντιληφθεί, ο άνθρωπος στάθηκε και το παρατηρούσε για πολλή ώρα .
Ιδρώτας έτρεχε από το μέτωπό του και η έκφραση του προσώπου του ήταν σφιγμένη από την προσπάθεια.
Κάποια στιγμή ο άνθρωπός μας αποφάσισε να κάνει αισθητή την παρουσία του και του φώναξε:

“Καλημέρα! Τι κάνεις εδώ;”


Το παιδί, σταμάτησε για μια στιγμή, κοίταξε τον άνδρα και του απάντησε:

« Δε βλέπεις; Πετάω αστερίες στην θάλασσα”.

- Δεν έχει νόημα αυτό που κάνεις, του αντιγύρισε ο άνθρωπος. Είναι εκατοντάδες οι αστερίες που πεθαίνουν στην αμμουδιά. Δεν έχει σημασία αυτό που κάνεις!

Το παιδί τον κοίταξε, του έδειξε τον αστερία που κρατούσε στο χέρι του και του είπε:
- Έχει όμως σημασία για αυτόν εδώ!...

Και λέγοντας αυτά τα λόγια πέταξε τον αστερία απαλά μέσα στην θάλασσα.

Ο άνθρωπός μας συνέχισε το δρόμο του, περπατώντας πλάι στους ξεβρασμένους αστερίες.
Λίγο παρακάτω όμως, κάποιοι τον είδαν να κοιτάει κλεφτά γύρω του μήπως τον βλέπει κανείς κι όταν βεβαιώθηκε πως ήταν μόνος του, έσκυψε μάζεψε έναν αστερία και να τον απίθωσε μαλακά στη θάλασσα...

back to top