Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

Μαμά πες μου αλήθεια.....είμαστε φτωχοί;


Κάθε πρόλογος για την οικονομική κρίση είναι περιττός. Ο λόγος για το πώς την διαχειριζόμαστε σε σχέση με τα παιδιά μας. Τα περισσότερα παιδιά , είτε πρόκειται για ‘πρωτάκια’ είτε για εφήβους, έχουν αντιληφθεί αλλαγές στην καθημερινή τους ζωή... οι γονείς φέρνουν πιο έντονες αντιρρήσεις στις αγορές, τα ιδιαίτερα μαθήματα κόβονται, τα πάρτυ αποφεύγονται, αλλάζουν σχολείο, μπορεί και γειτονιά...

Η ενστικτώδης αντίδραση των περισσότερων γονέων είναι να παραστήσουμε πως δεν συμβαίνει τίποτα. Κι ας έχουν παρακολουθήσει τα παιδιά μας τις απελπισμένες μας συζητήσεις. Κι ας μας ‘βγαίνει’ η αγωνία μας σε νεύρα και εκρήξεις. Κι ας αυξάνονται τα ποσοστά γονεϊκής κατάθλιψης.

Οι περισσότεροι έχουμε μεγαλώσει πιστεύοντας ότι προστατεύουμε τα παιδιά μας αφήνοντάς τα έξω από τα δυσάρεστα της ζωής. Δεν μιλάμε για τις αρρώστιες μας, δεν τα παίρνουμε σε κηδείες, δεν μιλάμε για το διαζύγιο, μοιάζουμε να αποκηρύσσουμε τα αρνητικά συναισθήματα. Τα προστατεύουμε έτσι ή τελικά φτιάχνουμε ανθρώπους άοπλους μπροστά στις δυσκολίες, ανθρώπους που πανικοβάλλονται υπό πίεση και καταφεύγουν στα πάσης φύσεως αγχολυτικά (ουσίες, φάρμακα, αλλά και ποτό, τσιγάρο, φαγητό) για να ξορκίσουν τα αρνητικά συναισθήματα;
Ας έχουμε υπ’ όψη μας ότι μέσα στην οικογένεια οι μεταξύ μας σχέσεις είναι ο πλέον καθοριστικός παράγοντας για την εξέλιξη των παιδιών μας. Και το κλειδί για γόνιμες και εγκάρδιες σχέσεις είναι η καλή επικοινωνία. Καλή και ειλικρινής όμως δεν σημαίνει αστόχαστη. Ας δούμε κάποιες ιδέες πάνω στο θέμα :

- Μην υποτιμάτε αλλά και μήν υπερτιμάτε τις ικανότητες των παιδιών. Ένας έφηβος είναι σε θέση να κατανοήσει ένα πρόβλημα σφαιρικά και αφηρημένα, ενώ ένα παιδί δημοτικού ανταποκρίνεται σε συγκεκριμένα και χειροπιαστά παραδειγματάκια.
- Μοιραστείτε τα συναισθήματά σας και ρωτείστε τα για τα δικά τους. Μην τα ακυρώνετε αλλά και μην τα τραγικοποιείτε!
- Για να ‘μπουν στο νόημα’ ένας καλός τρόπος είναι να παραστήσετε ότι αυτά είναι οι ‘αρχηγοί’ στην οικογένεια και πρέπει να διαχειριστούν χρήματα και δραστηριότητες. Θα διαπιστώσετε πως συχνά τα παιδιά είναι πιο αυστηρά από τους μεγάλους!
- Επιστρατεύστε το χιούμορ και τον αυτοσαρκασμό σας και διδάξτε στα παιδιά την αισιοδοξία και την ευελιξία. Είναι σπουδαίο εφόδιο να ξέρει κανείς να βλέπει τις προκλήσεις ως ευκαιρίες και όχι ως τραγωδίες!
- Φανείτε πρακτικοί. Δείξτε τους τον λογαριασμό της τράπεζας και εξηγήστε τους, σε τι μας χρησιμεύουν  τα χρήματα.
- Μιλήστε τους για ότι δίνει νόημα στην ζωή, πέρα από τα υλικά αγαθά. Δώστε προσωπικά παραδείγματα για την χαρά της φιλίας, την ευτυχία να είσαι γονιός, την αγάπη, την ικανοποίηση της δημιουργίας...
- Προσπαθήστε να τηρείτε ένα πρόγραμμα κάθε μέρα όσον αφορά την διατροφή, την άσκηση και τον ύπνο των παιδιών. Η αίσθηση ανοργανωσιάς και χάους μεγεθύνει τα προβλήματα...
- Ακούστε τα παιδιά σας! Μην υποθέτετε πως αντιλαμβάνονται τον κόσμο όπως κι εσείς! Παράλληλα αναζητείστε ‘σημάδια’ που μαρτυρούν ανάγκη για επικοινωνία και καθησύχαση- ξεσπάσματα, αϋπνίες, εφιάλτες,  απόσυρση, πονοκέφαλοι, ανορεξία κ.λ.π-.
- Δείξτε υπομονή και κάντε τον διάλογο μια καθημερινή δραστηριότητα. Άλλωστε, αυτά που επιχειρείτε να εξηγήσετε είναι δύσκολα ακόμα και για τους μεγάλους!!

Το εγχείρημα να μιλήσουμε στα παιδιά μας για την οικονομική κρίση και τις συνέπειές της στην ζωή μας και στην ζωή τους θα είναι δύσκολο. Για να τα βοηθήσουμε όμως πρέπει πρώτα να βοηθήσουμε τους εαυτούς μας! Το πρώτο βήμα είναι να δεχτούμε εμείς το άγχος και τον φόβο μας ως οικουμενικά συναισθήματα , απολύτως φυσιολογικά υπο συνθήκες αβεβαιότητας. Φυσιολογικά μεν τιθασεύσιμα δε! Ας γίνουμε λοιπόν εμείς πρώτοι μοντέλα για τα παιδιά μας ελέγχοντας το άγχος μας και αποφεύγοντας την καταστροφολογία και τον πανικό! Δείχνοντας εμπιστοσύνη στα μέλη της οικογένειάς μας (ΚΑΙ στα παιδιά!). Επιτρέποντας τελικά στην οικογένεια μας να συσπειρωθεί μπροστα στην πρόκληση και όχι να διαλυθεί!!

Πηγή: www.gr8media.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

ΣΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ...



Του Κωστή Παλαμά
Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!
Κι ότι σ' απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
Μην τ' αρνηθείς!
Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτισ' το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!
Κι αν λίγη δύναμη μεσ' το κορμί σου μένει,
Μην κουρασθείς.
Είν' η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θεμέλια βάλε τώρα πιο βαθειά,
Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.
Σκάψε βαθειά.
Τι κι' αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν 'Ατλαντας στην πλάτη,
Υπομονή!
Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!

Η ιστορία είναι εξαιρετικά αφιερωμένη σε όλους αυτούς που σώζουν "αστερίες"!!!

Μια μέρα, ένας άνθρωπος περπατούσε στην ακρογιαλιά.
Την προηγούμενη νύχτα είχε προηγηθεί σφοδρή θαλασσοταραχή και η φουσκοθαλασσιά είχε ξεβράσει στην ακτή εκατοντάδες αστερίες.
Κάποια στιγμή είδε ένα παιδί να σκύβει στην άμμο, να σηκώνει κάτι και πολύ απαλά να το πετά μέσα στην θάλασσα.
Η κίνηση αυτή επαναλήφθηκε πολλές φορές, ώσπου να πλησιάσει κοντά.
Τότε διαπίστωσε ότι το παιδί μάζευε τους αστερίες και τους ξαναπετούσε στη θάλασσα. Καθώς το παιδί ήταν αφοσιωμένο στο έργο του και δεν τον είχε αντιληφθεί, ο άνθρωπος στάθηκε και το παρατηρούσε για πολλή ώρα .
Ιδρώτας έτρεχε από το μέτωπό του και η έκφραση του προσώπου του ήταν σφιγμένη από την προσπάθεια.
Κάποια στιγμή ο άνθρωπός μας αποφάσισε να κάνει αισθητή την παρουσία του και του φώναξε:

“Καλημέρα! Τι κάνεις εδώ;”


Το παιδί, σταμάτησε για μια στιγμή, κοίταξε τον άνδρα και του απάντησε:

« Δε βλέπεις; Πετάω αστερίες στην θάλασσα”.

- Δεν έχει νόημα αυτό που κάνεις, του αντιγύρισε ο άνθρωπος. Είναι εκατοντάδες οι αστερίες που πεθαίνουν στην αμμουδιά. Δεν έχει σημασία αυτό που κάνεις!

Το παιδί τον κοίταξε, του έδειξε τον αστερία που κρατούσε στο χέρι του και του είπε:
- Έχει όμως σημασία για αυτόν εδώ!...

Και λέγοντας αυτά τα λόγια πέταξε τον αστερία απαλά μέσα στην θάλασσα.

Ο άνθρωπός μας συνέχισε το δρόμο του, περπατώντας πλάι στους ξεβρασμένους αστερίες.
Λίγο παρακάτω όμως, κάποιοι τον είδαν να κοιτάει κλεφτά γύρω του μήπως τον βλέπει κανείς κι όταν βεβαιώθηκε πως ήταν μόνος του, έσκυψε μάζεψε έναν αστερία και να τον απίθωσε μαλακά στη θάλασσα...

back to top