μουσική: Παραδοσιακό Ινδιάνικο τραγούδι των Οτσιμπουέι
ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ
Ξύπνα λουλούδι του δάσους
πουλί του
λιβαδιού
που σεργιανάς στον ουρανό
που ‘χεις τα μάτια μικρού
ελαφιού
Σαν τα λουλούδια που πίνουν δροσιά
έτσι χορταίνω όταν με
κοιτάς
σαν ευωδιά λουλουδιών πρωινή
σαν ευωδιά μαραμένου φύλλου
είναι η
ανάσα σου
Κοίταξε με, κοίταξε με
αίμα της καρδιάς μου
Η γη
χαμογελάει
τα νερά χαμογελάνε
τα σύννεφα στον ουρανό
όλα
χαμογελάνε
αγαπημένη μου
Ξύπνα λουλούδι του δάσους
ξύπνα ξύπνα
αγαπημένη
Despierto cuardo de los bajes
coracon en amorado
Το μεγαλύτερο λουλούδι του κόσμου, Rafflesia arnoldii
Λουλουδι τι μαράθηκες;
Γιωτα Χαλκιά
δημοτικό τραγούδι
ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΤΙ ΜΑΡΑΘΗΚΕΣ
Λουλούδι μ’ τι μαράθηκες λουλούδι, λουλούδι,
γιατί είσαι μαραμένο και αργοποτισμένο.
Για πες μου ποιος σε φύτεψε λουλούδι, λουλούδι,
γιατί δε σε ποτίζει δε σε κορφολογήζει.
- Η αγάπη μου με φύτεψε λουλούδι, λουλούδι,
και τώρα πάει στα ξένα και ξέχασε εμένα.
Καινούρια αγάπη θέ’ να βρω λουλούδι, λουλούδι,
άλλη ζωή ν’ αρχίσω και να σε λησμονήσω.
Λουλούδι τι μαράθηκες;
Αμάραντος
Γιώργος Παπασιδέρης
Δημοτικό
ΑΜΑΡΑΝΤΟΣ
Αχ, για ιδέ-καλέ για ιδέ- για ιδέστε τον αμάραντο! (Για ιδέστε τον
αμάραντο σε τι βουνό φυτρώνει καλέ!) δις
Αχ φυτρώ-καλέ
φυτρώ- φυτρώνει μες στα δύσβατα. (Φυτρώνει μες στα δύσβατα, στις πέτρες
στα λιθάρια καλέ.) δις
Αχ, ποτέ καλέ ποτέ. Ποτέ του δε
ποτίζεται! Ποτέ του δε ποτίζεται και δε κορφολογιέται καλέ.)
δις
Αχ, τον τρών΄καλέ τον τρών΄, τον τρών΄τα λάφια και ψοφούν. (Τον
τρών΄τα λάφια και ψοφούν, τ΄αγρίμια κι ημερεύουν καλέ.) δις
Για ιδέστε τον αμάραντο...
Λαλούδι της Μονομπασιάς
Δόμνα Σαμίου
Δημοτικό
ΛΑΛΟΥΔΙ ΤΗΣ ΜΟΝΟΜΠΑΣΙΑΣ
Λαλού- βάι, λαλούδι¹ της Mονομπασιάς, λαλούδι της Mονομπασιάς και κάστρο της
Aθήνας και κάστρο της Αθήνας και Παλαμήδι τ' Aναπλιού άνοιξε νά 'μπω
μέσα.
Nα δω τις Aναπλιώτισες, τις Aναπλιωτοπούλες, πώς πλένουν, πώς
λευκαίνουνε, πώς μοσχοσαπουνάνε. Mε το 'να χέρι πλένουνε, με τ' άλλο
σαπουνάνε, και με τα δυο τα χέρια τους στο κάστρο πολεμάνε.
Μονεμβασιά
και τέλος, ελπίζω και εύχομαι, τα ηλιολούλουδα να ανθίζουν πάντα!
ΑγαπητέΛάμπρο, όλα τα ηλιολούλουδασ΄ευχαριστούμε για το υπέροχο αφιέρωμα!!! Ήταντέλειο!!!!
Κι ότι σ' απόμεινε ακόμη στη ζωή σου, Μην τ' αρνηθείς! Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτισ' το παλάτι, δάσκαλε σοφέ! Κι αν λίγη δύναμη μεσ' το κορμί σου μένει, Μην κουρασθείς. Είν' η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θεμέλια βάλε τώρα πιο βαθειά, Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει. Σκάψε βαθειά. Τι κι' αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί Τα βάρη που κρατάς σαν 'Ατλαντας στην πλάτη, Υπομονή! Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!
Η ιστορία είναι εξαιρετικά αφιερωμένη σε όλους αυτούς που σώζουν "αστερίες"!!!
Μια μέρα, ένας άνθρωπος περπατούσε στην ακρογιαλιά. Την προηγούμενη νύχτα είχε προηγηθεί σφοδρή θαλασσοταραχή και η φουσκοθαλασσιά είχε ξεβράσει στην ακτή εκατοντάδες αστερίες. Κάποια στιγμή είδε ένα παιδί να σκύβει στην άμμο, να σηκώνει κάτι και πολύ απαλά να το πετά μέσα στην θάλασσα. Η κίνηση αυτή επαναλήφθηκε πολλές φορές, ώσπου να πλησιάσει κοντά. Τότε διαπίστωσε ότι το παιδί μάζευε τους αστερίες και τους ξαναπετούσε στη θάλασσα. Καθώς το παιδί ήταν αφοσιωμένο στο έργο του και δεν τον είχε αντιληφθεί, ο άνθρωπος στάθηκε και το παρατηρούσε για πολλή ώρα . Ιδρώτας έτρεχε από το μέτωπό του και η έκφραση του προσώπου του ήταν σφιγμένη από την προσπάθεια. Κάποια στιγμή ο άνθρωπός μας αποφάσισε να κάνει αισθητή την παρουσία του και του φώναξε:
“Καλημέρα! Τι κάνεις εδώ;”
Το παιδί, σταμάτησε για μια στιγμή, κοίταξε τον άνδρα και του απάντησε:
« Δε βλέπεις; Πετάω αστερίες στην θάλασσα”.
- Δεν έχει νόημα αυτό που κάνεις, του αντιγύρισε ο άνθρωπος. Είναι εκατοντάδες οι αστερίες που πεθαίνουν στην αμμουδιά. Δεν έχει σημασία αυτό που κάνεις!
Το παιδί τον κοίταξε, του έδειξε τον αστερία που κρατούσε στο χέρι του και του είπε: - Έχει όμως σημασία για αυτόν εδώ!...
Και λέγοντας αυτά τα λόγια πέταξε τον αστερία απαλά μέσα στην θάλασσα.
Ο άνθρωπός μας συνέχισε το δρόμο του, περπατώντας πλάι στους ξεβρασμένους αστερίες. Λίγο παρακάτω όμως, κάποιοι τον είδαν να κοιτάει κλεφτά γύρω του μήπως τον βλέπει κανείς κι όταν βεβαιώθηκε πως ήταν μόνος του, έσκυψε μάζεψε έναν αστερία και να τον απίθωσε μαλακά στη θάλασσα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.