Σάββατο 3 Μαρτίου 2012

Εύκολα φαγητά που τα παιδιά σας θα λατρέψουν!



Αυτά τα φαγητά μπορείτε να τα φτιάξετε εύκολα με το παιδί σας! Θα τους αρέσουν πολύ! Δείτε αυτά τα λουλούδια φτιάχτηκαν από αυγά, πιπεριές, ελιές και αγγούρια. Είναι υπέροχα! 
Αλλά κι αυτό το λιοντάρι είναι σκέτη γλύκα! Ποιο παιδάκι δεν θα ήθελε να το πιάσει ζωντανό και να το φάει;
Ένα λουκάνικο είναι πιο λαχταριστό σαν χταπόδι! Και για να το φτιάξετε χρειάζεστε, απλώς, ένα μαχαιράκι. Ύστερα, το τηγανίζετε.
Μερικά λεμόνια μπορούν να μεταμορφωθούν σε μία οικογένεια με πάπιες και το παραμύθι αρχίζει!
Εάν σας αρέσει να φτιάχνετε κουλουράκια δοκιμάστε να φτιάξετε με το παιδί σας τα γράμματα. Θα του αρέσει πολύ. Κι έτσι το παιχνίδι γίνεται μάθηση!
Μια πίτα και μερικά λαχανικά και τυρί χρειάζονται, μόνο, για να φτιάξετε τον τέλειο κλόουν! Κι αν αγαπάτε τις περιπέτειες φτιάξτε με το παιδί σας ένα πειρατικό γεύμα.
Ή μικρά καραβάκια! Γίνονται με αυγό και πιπεριές! Πολύ απλό και διασκεδαστικό.
Τα υλικά είναι απλά αλλά με φαντασία μπορείτε να φτιάξετε με το παιδί σας τόσα φαγητά. Το ένα καλύτερο από το άλλο!
Τέλος, για επιδόρπιο προτείνω ανεπιφύλακτα να σερβίρετε μικρούς χιονάνθρωπους.
Και πριν φύγετε, μην ξεχνάτε...το παιχνίδι τα κάνει όλα μαγικά.



http://paizoumemazi.blogspot.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

ΣΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ...



Του Κωστή Παλαμά
Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!
Κι ότι σ' απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
Μην τ' αρνηθείς!
Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτισ' το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!
Κι αν λίγη δύναμη μεσ' το κορμί σου μένει,
Μην κουρασθείς.
Είν' η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θεμέλια βάλε τώρα πιο βαθειά,
Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.
Σκάψε βαθειά.
Τι κι' αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν 'Ατλαντας στην πλάτη,
Υπομονή!
Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!

Η ιστορία είναι εξαιρετικά αφιερωμένη σε όλους αυτούς που σώζουν "αστερίες"!!!

Μια μέρα, ένας άνθρωπος περπατούσε στην ακρογιαλιά.
Την προηγούμενη νύχτα είχε προηγηθεί σφοδρή θαλασσοταραχή και η φουσκοθαλασσιά είχε ξεβράσει στην ακτή εκατοντάδες αστερίες.
Κάποια στιγμή είδε ένα παιδί να σκύβει στην άμμο, να σηκώνει κάτι και πολύ απαλά να το πετά μέσα στην θάλασσα.
Η κίνηση αυτή επαναλήφθηκε πολλές φορές, ώσπου να πλησιάσει κοντά.
Τότε διαπίστωσε ότι το παιδί μάζευε τους αστερίες και τους ξαναπετούσε στη θάλασσα. Καθώς το παιδί ήταν αφοσιωμένο στο έργο του και δεν τον είχε αντιληφθεί, ο άνθρωπος στάθηκε και το παρατηρούσε για πολλή ώρα .
Ιδρώτας έτρεχε από το μέτωπό του και η έκφραση του προσώπου του ήταν σφιγμένη από την προσπάθεια.
Κάποια στιγμή ο άνθρωπός μας αποφάσισε να κάνει αισθητή την παρουσία του και του φώναξε:

“Καλημέρα! Τι κάνεις εδώ;”


Το παιδί, σταμάτησε για μια στιγμή, κοίταξε τον άνδρα και του απάντησε:

« Δε βλέπεις; Πετάω αστερίες στην θάλασσα”.

- Δεν έχει νόημα αυτό που κάνεις, του αντιγύρισε ο άνθρωπος. Είναι εκατοντάδες οι αστερίες που πεθαίνουν στην αμμουδιά. Δεν έχει σημασία αυτό που κάνεις!

Το παιδί τον κοίταξε, του έδειξε τον αστερία που κρατούσε στο χέρι του και του είπε:
- Έχει όμως σημασία για αυτόν εδώ!...

Και λέγοντας αυτά τα λόγια πέταξε τον αστερία απαλά μέσα στην θάλασσα.

Ο άνθρωπός μας συνέχισε το δρόμο του, περπατώντας πλάι στους ξεβρασμένους αστερίες.
Λίγο παρακάτω όμως, κάποιοι τον είδαν να κοιτάει κλεφτά γύρω του μήπως τον βλέπει κανείς κι όταν βεβαιώθηκε πως ήταν μόνος του, έσκυψε μάζεψε έναν αστερία και να τον απίθωσε μαλακά στη θάλασσα...

back to top