Σάββατο 17 Μαρτίου 2012

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΥΜΝΟΥ



Ο Ελληνικός Εθνικός Ύμνος καθιερώθηκε από το Ελληνικό κράτος το 1865. Αποτελεί απόσπασμα του ποιήματος «Ύμνος εις την ελευθερία» το οποίο έγραψε ο εθνικός ποιητής Διονύσιος Σολωμός κατά την διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.
Την μουσική του Εθνικού Ύμνου έγραψε ο Νικόλαος Μάντζαρος το 1828

Στο μακροσκελές αυτό ποίημα (158 στροφές) ο νεαρός ποιητής κάνει ανασκόπηση της Ελληνικής Επανάστασης. Καυτηριάζει την στάση των μεγάλων δυνάμεων της εποχής εκείνης. Περιγράφει επίσης τις κακουχίες και τα μαρτύρια των αγωνιστών καθώς και τους επικρίνει για την συνεχή γκρίνια τους. Στον στίχο 22 κάνει θετική αναφορά στην ανταπόκριση του αμερικανικού λαού. Δείχνοντας πάντα προς την Ελευθερία, αυτή την αρχαία θεά , την ίδια την μητέρα Ελλάδα, ο ποιητής καλεί τους Έλληνες να συνετιστούν και να ενωθούν για αποκτήσουν την ελευθερία τους, την πιο μεγάλη ανθρώπινη αξία.

Αν και οι 158 στροφές του ποιήματος ομοιοκαταληκτούν και μπορούν να τραγουδιστούν στην μουσική του Εθνικού Ύμνου, μόνο οι πρώτες δύο στροφές αποτελούν τον Εθνικό Ύμνο. Η μουσική του Εθνικού Ύμνου είναι γραμμένη σε ρυθμό 3/4, στο ρυθμό του Τσάμικου του πιο λεβέντικου ελληνικού χορού. 

Εθνικός Ύμνος



Διονύσιος Σολωμός - Ύμνος εις την Ελευθερίαν

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

ΣΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ...



Του Κωστή Παλαμά
Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!
Κι ότι σ' απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
Μην τ' αρνηθείς!
Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτισ' το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!
Κι αν λίγη δύναμη μεσ' το κορμί σου μένει,
Μην κουρασθείς.
Είν' η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θεμέλια βάλε τώρα πιο βαθειά,
Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.
Σκάψε βαθειά.
Τι κι' αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν 'Ατλαντας στην πλάτη,
Υπομονή!
Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!

Η ιστορία είναι εξαιρετικά αφιερωμένη σε όλους αυτούς που σώζουν "αστερίες"!!!

Μια μέρα, ένας άνθρωπος περπατούσε στην ακρογιαλιά.
Την προηγούμενη νύχτα είχε προηγηθεί σφοδρή θαλασσοταραχή και η φουσκοθαλασσιά είχε ξεβράσει στην ακτή εκατοντάδες αστερίες.
Κάποια στιγμή είδε ένα παιδί να σκύβει στην άμμο, να σηκώνει κάτι και πολύ απαλά να το πετά μέσα στην θάλασσα.
Η κίνηση αυτή επαναλήφθηκε πολλές φορές, ώσπου να πλησιάσει κοντά.
Τότε διαπίστωσε ότι το παιδί μάζευε τους αστερίες και τους ξαναπετούσε στη θάλασσα. Καθώς το παιδί ήταν αφοσιωμένο στο έργο του και δεν τον είχε αντιληφθεί, ο άνθρωπος στάθηκε και το παρατηρούσε για πολλή ώρα .
Ιδρώτας έτρεχε από το μέτωπό του και η έκφραση του προσώπου του ήταν σφιγμένη από την προσπάθεια.
Κάποια στιγμή ο άνθρωπός μας αποφάσισε να κάνει αισθητή την παρουσία του και του φώναξε:

“Καλημέρα! Τι κάνεις εδώ;”


Το παιδί, σταμάτησε για μια στιγμή, κοίταξε τον άνδρα και του απάντησε:

« Δε βλέπεις; Πετάω αστερίες στην θάλασσα”.

- Δεν έχει νόημα αυτό που κάνεις, του αντιγύρισε ο άνθρωπος. Είναι εκατοντάδες οι αστερίες που πεθαίνουν στην αμμουδιά. Δεν έχει σημασία αυτό που κάνεις!

Το παιδί τον κοίταξε, του έδειξε τον αστερία που κρατούσε στο χέρι του και του είπε:
- Έχει όμως σημασία για αυτόν εδώ!...

Και λέγοντας αυτά τα λόγια πέταξε τον αστερία απαλά μέσα στην θάλασσα.

Ο άνθρωπός μας συνέχισε το δρόμο του, περπατώντας πλάι στους ξεβρασμένους αστερίες.
Λίγο παρακάτω όμως, κάποιοι τον είδαν να κοιτάει κλεφτά γύρω του μήπως τον βλέπει κανείς κι όταν βεβαιώθηκε πως ήταν μόνος του, έσκυψε μάζεψε έναν αστερία και να τον απίθωσε μαλακά στη θάλασσα...

back to top