Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012

Η τηλεόραση εμποδίζει τα παιδιά να αναπτύξουν σωστή ομιλία




Η τηλεόραση επηρεάζει αρνητικά την σωστή ανάπτυξη της ομιλίας των νηπίων. Αυτό κυρίως συμβαίνει διότι μειώνει τον δημιουργικό χρόνο που περνούν είτε με τους γονείς είτε με συνομηλίκους τους. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει αυτού του είδους η αλληλεπίδραση επιβραδύνει την εξοικείωση τους με την γλώσσα καθώς μπροστά στην τηλεόραση γίνονται παθητικοί δέκτες.
Σύμφωνα με έρευνα που έχει διεξαχθεί με επικεφαλή τον επιστήμονα Δημήτρη Χρηστάκη,  η πολύωρη έκθεση στην τηλεόραση έχει ως αποτέλεσμα την καθυστέρηση της ομιλίας αλλά και την διάσπαση προσοχής.
Για την υλοποίηση της παραπάνω έρευνας, οι επιστήμονες εξέτασαν 329 παιδιά, ηλικίας από 2 ετών έως 4 χρονών. Τα παιδιά που συμμετείχαν στην έρευνα συνδέονταν κάποιες μέρες τον μήνα με ψηφιακές συσκευές. Η έρευνα διήρκησε 2 χρόνια και οι συσκευές κατέγραφαν όλα όσα τα παιδιά άκουγαν ή έλεγαν τις συγκεκριμένες  ημέρες.
Η έρευνα έδειξε ότι για κάθε ώρα που τα παιδιά παρακολουθούσαν τηλεόραση άκουγαν τουλάχιστον 770 λέξεις λιγότερες συγκριτικά με αυτές που θα άκουγαν από την αλληλεπίδραση με τους γονείς τους.
O Dr. Gross  επικεφαλής βρετανικής μελέτης, αποκάλυψε ότι το 22% των αγοριών και το 13% των κοριτσιών αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην ανάπτυξη της ομιλίας τους  αλλά και στην κατανόηση. Επιπλέον, σύμφωνα με την έρευνα ποσοστό μεγαλύτερο του 25% των οικογενειών έχει ανοιχτή την τηλεόραση στο σπίτι είτε αρκετές ώρες είτε όλη μέρα.
Ο Διάλογος με τους γονείς διαδραματίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της ομιλίας των παιδιών και δεν μπορεί να αποκατασταθεί από τα διάφορα ηλεκτρονικά μέσα. Οι γονείς είναι απαραίτητο να ασχολούνται δημιουργικά με τα παιδιά τους και να μην τα αφήνουν να βλέπουν πολλές ώρες τηλεόραση ή να παίζουν με ηλεκτρονικά παιχνίδια.
Η κρίσιμη ηλικία για την ανάπτυξη της ομιλίας των παιδιών είναι από 1,5 ετών έως 5 ετών. Σε αυτό το διάστημα τα παιδιά πρέπει να δέχονται πληθώρα γλωσσικών ερεθισμάτων.
Από την πρώτη στιγμή που γεννιέται ένα παιδί ο γονιός είναι απαραίτητο να του μιλάει έτσι ώστε να δημιουργηθεί στο παιδί το κίνητρο να μιμηθεί τους γονείς του.
Δεν αφήνουμε ποτέ ένα παιδί πολλές ώρες εκτεθειμένο στην τηλεόραση για να ηρεμ
ήσουμε εμείς... Αντιθέτως, παίζουμε με το παιδί, του διαβάζουμε βιβλία, πάμε βόλτες και συζητάμε μαζί του, το βοηθάμε να αναπτύξει όλες του τις δεξιότητες.

Ο χρόνος με το παιδί είναι πολύτιμος… μην τον αφήνετε να πηγαίνει χαμένος…



Κολοβέα Κέλλυ
Λογοθεραπεύτρια

http://www.logopedics.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

ΣΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ...



Του Κωστή Παλαμά
Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!
Κι ότι σ' απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
Μην τ' αρνηθείς!
Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτισ' το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!
Κι αν λίγη δύναμη μεσ' το κορμί σου μένει,
Μην κουρασθείς.
Είν' η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θεμέλια βάλε τώρα πιο βαθειά,
Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.
Σκάψε βαθειά.
Τι κι' αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν 'Ατλαντας στην πλάτη,
Υπομονή!
Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!

Η ιστορία είναι εξαιρετικά αφιερωμένη σε όλους αυτούς που σώζουν "αστερίες"!!!

Μια μέρα, ένας άνθρωπος περπατούσε στην ακρογιαλιά.
Την προηγούμενη νύχτα είχε προηγηθεί σφοδρή θαλασσοταραχή και η φουσκοθαλασσιά είχε ξεβράσει στην ακτή εκατοντάδες αστερίες.
Κάποια στιγμή είδε ένα παιδί να σκύβει στην άμμο, να σηκώνει κάτι και πολύ απαλά να το πετά μέσα στην θάλασσα.
Η κίνηση αυτή επαναλήφθηκε πολλές φορές, ώσπου να πλησιάσει κοντά.
Τότε διαπίστωσε ότι το παιδί μάζευε τους αστερίες και τους ξαναπετούσε στη θάλασσα. Καθώς το παιδί ήταν αφοσιωμένο στο έργο του και δεν τον είχε αντιληφθεί, ο άνθρωπος στάθηκε και το παρατηρούσε για πολλή ώρα .
Ιδρώτας έτρεχε από το μέτωπό του και η έκφραση του προσώπου του ήταν σφιγμένη από την προσπάθεια.
Κάποια στιγμή ο άνθρωπός μας αποφάσισε να κάνει αισθητή την παρουσία του και του φώναξε:

“Καλημέρα! Τι κάνεις εδώ;”


Το παιδί, σταμάτησε για μια στιγμή, κοίταξε τον άνδρα και του απάντησε:

« Δε βλέπεις; Πετάω αστερίες στην θάλασσα”.

- Δεν έχει νόημα αυτό που κάνεις, του αντιγύρισε ο άνθρωπος. Είναι εκατοντάδες οι αστερίες που πεθαίνουν στην αμμουδιά. Δεν έχει σημασία αυτό που κάνεις!

Το παιδί τον κοίταξε, του έδειξε τον αστερία που κρατούσε στο χέρι του και του είπε:
- Έχει όμως σημασία για αυτόν εδώ!...

Και λέγοντας αυτά τα λόγια πέταξε τον αστερία απαλά μέσα στην θάλασσα.

Ο άνθρωπός μας συνέχισε το δρόμο του, περπατώντας πλάι στους ξεβρασμένους αστερίες.
Λίγο παρακάτω όμως, κάποιοι τον είδαν να κοιτάει κλεφτά γύρω του μήπως τον βλέπει κανείς κι όταν βεβαιώθηκε πως ήταν μόνος του, έσκυψε μάζεψε έναν αστερία και να τον απίθωσε μαλακά στη θάλασσα...

back to top