Τρίτη 27 Μαρτίου 2012

Π ά σ χ α, η μεγαλύτερη γιορτή της Ορθοδοξίας

Π ά σ χ α, η μεγαλύτερη γιορτή της Ορθοδοξίας

            Το Πάσχα είναι γιορτή κινητή και γιορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας.
            Για τους Δυτικούς, η μεγαλύτερη χριστιανική γιορτή είναι τα Χριστούγεννα. Για τους ορθοδόξους όμως μεγαλύτερη είναι το Πάσχα, με κορυφαίες τη Μεγάλη Παρασκευή και την Ανάσταση.
            Σαν κάθε μεγάλη γιορτή έχει τα προεόρτια και τα μεθεόρτιά της.
            Προηγείται η εβδομάδα των Βαΐων, η κουφή, όπως λέγεται, γιατί δεν ψάλλεται ο Ακάθιστος Ύμνος, ούτε τα τροπάρια. Οι εκδηλώσεις αυτής της βδομάδας επικεντρώνονται στο Σάββατο του Λαζάρου και την Κυριακή των Βαΐων.

Η Μεγάλη Εβδομάδα

           Μεγάλη Δευτέρα = μεγάλη μαχαίρα
          Μεγάλη Τρίτη    = ο Χριστός εκρύφτη
          Μεγάλη Τετάρτη  = ο Χριστός επιάστη
          Μεγάλη Πέμπτη   = ο Χριστός παιδεύτη
          Μεγάλη Παρασκευή = ο Χριστός στο καρφί
          Μεγάλο Σάββατο  = ο Χριστός στον τάφο
          Μεγάλη Κυριακή   = ο Χριστός θ’ αναστηθεί
           ( Κυριακή του Πάσχα )

Η Ανάσταση του Λαζάρου

Το Σάββατο του Λαζάρου είναι αφιερωμένο στο Φτωχολάζαρο, το θάνατο και την ανάστασή του. Σύμφωνα με το Ευαγγέλιο του Ιωάννη, ο Λάζαρος ήταν φίλος του Χριστού και πέθανε στη Βηθανία. Εκεί ζούσε με τις αδερφές του, Μαρία και Μάρθα.
Έπειτα από τέσσερις μέρες ο Χριστός τον ανάστησε, νικώντας το θάνατο, αλλά και για να προετοιμάσει το έδαφος για τη δική του ανάσταση. Η παράδοση λέει πως ο Λάζαρος τρόμαξε τόσο πολύ στον Κάτω Κόσμο, που πια δεν ξαναγέλασε στη δεύτερη ζωή του.

Οι γυναίκες ζυμώνουν ειδικά για τη μέρα αυτή κουλούρια σε σχήμα ανθρώπου σαβανωμένου σαν το Λάζαρο και τα λένε λαζάροι ή λαζαράκια ή λαζόνια.



 

Τα παιδιά, παρέες παρέες, τριγυρνάνε στα σπίτια και τραγουδούν τα λαζαρικά, κρατώντας ένα λάζαρο:


ΠΟΥ’ ΣΑΙ ΛΑΖΑΡΕ
(Στερεά Ελλάδα)

- Πού’ σαι Λάζαρε,
πού είναι η φωνή σου,
πού σε γύρευε,
η μάνα κι η αδερφή σου;

-Ήμουνα στη γη,
στη γη βαθιά χωμένος
κι από τους εχτρούς,
εχτρούς βαλαντωμένος.

-Βάγια, βάγια των βαγιών,
τρώνε ψάρια των κολιών
και την άλλη Κυριακή,
ψήνουν το παχύ αρνί.

Συνήθως οι λάζαροι είναι ένας κόπανος ή μια ρόκα ή μια καλαμιά, δεμένα σταυρωτά, μπορεί και μια κούκλα, στολισμένα με πολύχρωμα λουλούδια, με παρδαλόχρωμα πανιά και κορδέλες.

Για ανταμοιβή τα παιδιά δέχονται διάφορα δώρα:
λεφτά, αυγά, φρούτα κι ό,τι άλλο υπάρχει.
http://iliog3.blogspot.gr/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

ΣΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ...



Του Κωστή Παλαμά
Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!
Κι ότι σ' απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
Μην τ' αρνηθείς!
Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτισ' το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!
Κι αν λίγη δύναμη μεσ' το κορμί σου μένει,
Μην κουρασθείς.
Είν' η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θεμέλια βάλε τώρα πιο βαθειά,
Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.
Σκάψε βαθειά.
Τι κι' αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν 'Ατλαντας στην πλάτη,
Υπομονή!
Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!

Η ιστορία είναι εξαιρετικά αφιερωμένη σε όλους αυτούς που σώζουν "αστερίες"!!!

Μια μέρα, ένας άνθρωπος περπατούσε στην ακρογιαλιά.
Την προηγούμενη νύχτα είχε προηγηθεί σφοδρή θαλασσοταραχή και η φουσκοθαλασσιά είχε ξεβράσει στην ακτή εκατοντάδες αστερίες.
Κάποια στιγμή είδε ένα παιδί να σκύβει στην άμμο, να σηκώνει κάτι και πολύ απαλά να το πετά μέσα στην θάλασσα.
Η κίνηση αυτή επαναλήφθηκε πολλές φορές, ώσπου να πλησιάσει κοντά.
Τότε διαπίστωσε ότι το παιδί μάζευε τους αστερίες και τους ξαναπετούσε στη θάλασσα. Καθώς το παιδί ήταν αφοσιωμένο στο έργο του και δεν τον είχε αντιληφθεί, ο άνθρωπος στάθηκε και το παρατηρούσε για πολλή ώρα .
Ιδρώτας έτρεχε από το μέτωπό του και η έκφραση του προσώπου του ήταν σφιγμένη από την προσπάθεια.
Κάποια στιγμή ο άνθρωπός μας αποφάσισε να κάνει αισθητή την παρουσία του και του φώναξε:

“Καλημέρα! Τι κάνεις εδώ;”


Το παιδί, σταμάτησε για μια στιγμή, κοίταξε τον άνδρα και του απάντησε:

« Δε βλέπεις; Πετάω αστερίες στην θάλασσα”.

- Δεν έχει νόημα αυτό που κάνεις, του αντιγύρισε ο άνθρωπος. Είναι εκατοντάδες οι αστερίες που πεθαίνουν στην αμμουδιά. Δεν έχει σημασία αυτό που κάνεις!

Το παιδί τον κοίταξε, του έδειξε τον αστερία που κρατούσε στο χέρι του και του είπε:
- Έχει όμως σημασία για αυτόν εδώ!...

Και λέγοντας αυτά τα λόγια πέταξε τον αστερία απαλά μέσα στην θάλασσα.

Ο άνθρωπός μας συνέχισε το δρόμο του, περπατώντας πλάι στους ξεβρασμένους αστερίες.
Λίγο παρακάτω όμως, κάποιοι τον είδαν να κοιτάει κλεφτά γύρω του μήπως τον βλέπει κανείς κι όταν βεβαιώθηκε πως ήταν μόνος του, έσκυψε μάζεψε έναν αστερία και να τον απίθωσε μαλακά στη θάλασσα...

back to top