Σάββατο 17 Μαρτίου 2012

25η ΜΑΡΤΙΟΥ διπλή γιορτή

Η 25η Μαρτίου είναι διπλή, ανοιξιάτικη γιορτή. Θρησκευτική και εθνική μαζί.
Είναι θρησκευτική γιατί εκείνη τη μέρα ο αρχάγγελος Γαβριήλ κατέβηκε στη γη, πρόσφερε στην Παναγία ένα άσπρο κρίνο και Της είπε την χαρούμενη είδηση ότι θα γίνει η μανούλα του Χριστού.
Την ευχάριστη αυτή είδηση τη λέμε: «Ευαγγελισμός της Θεοτόκου»

Είναι εθνική γιορτή γιατί αυτήν την ημέρα στο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας οι Έλληνες, πριν από πολλά χρόνια ορκίστηκαν
«Λευτεριά ή Θάνατος». Οι Έλληνες που ήταν σκλαβωμένοι 400 ολόκληρα χρόνια, άρπαξαν τα όπλα, πολέμησαν γενναία και έδιωξαν τους εχθρούς από την Ελλάδα. Έτσι ελευθερωθήκαμε.
Από τότε, κάθε χρόνο, τέτοια μέρα γιορτάζει η πατρίδα μας.
Γίνονται γιορτές, παρελάσεις και καταθέσεις στεφανιών στα ηρώα. Σημαιοστολίζονται πόλεις και χωριά.


ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Τα δέντρα έχουν μπουμπουκιάσει
Ηλιόχαρα είναι όλα γύρω
Η φύση όλη έχει γιορτάσι
Κι απλόχερα σκορπά το μύρο.

Σε μια γυναίκα ευλογημένη
Μήνυμα φτάνει αυτή τη μέρα
«χαίρε Μαρία,ευλογημένη
θα γίνεις του Θεού μητέρα».

«Χαίρε Μαρία ευλογημένη»
του κόσμου άνθρωποι χαρείτε
όλης της γης αδικημένοι
τη σωτηρία σας θα βρείτε.

Από αγάπη ο Θεός μας
Το γιο του εδώ θα μας στείλει
Και για τον κόσμο τώρα όλο
Καινούριος ήλιος θ΄ανατείλει.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

ΣΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ...



Του Κωστή Παλαμά
Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!
Κι ότι σ' απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
Μην τ' αρνηθείς!
Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτισ' το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!
Κι αν λίγη δύναμη μεσ' το κορμί σου μένει,
Μην κουρασθείς.
Είν' η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θεμέλια βάλε τώρα πιο βαθειά,
Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.
Σκάψε βαθειά.
Τι κι' αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν 'Ατλαντας στην πλάτη,
Υπομονή!
Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!

Η ιστορία είναι εξαιρετικά αφιερωμένη σε όλους αυτούς που σώζουν "αστερίες"!!!

Μια μέρα, ένας άνθρωπος περπατούσε στην ακρογιαλιά.
Την προηγούμενη νύχτα είχε προηγηθεί σφοδρή θαλασσοταραχή και η φουσκοθαλασσιά είχε ξεβράσει στην ακτή εκατοντάδες αστερίες.
Κάποια στιγμή είδε ένα παιδί να σκύβει στην άμμο, να σηκώνει κάτι και πολύ απαλά να το πετά μέσα στην θάλασσα.
Η κίνηση αυτή επαναλήφθηκε πολλές φορές, ώσπου να πλησιάσει κοντά.
Τότε διαπίστωσε ότι το παιδί μάζευε τους αστερίες και τους ξαναπετούσε στη θάλασσα. Καθώς το παιδί ήταν αφοσιωμένο στο έργο του και δεν τον είχε αντιληφθεί, ο άνθρωπος στάθηκε και το παρατηρούσε για πολλή ώρα .
Ιδρώτας έτρεχε από το μέτωπό του και η έκφραση του προσώπου του ήταν σφιγμένη από την προσπάθεια.
Κάποια στιγμή ο άνθρωπός μας αποφάσισε να κάνει αισθητή την παρουσία του και του φώναξε:

“Καλημέρα! Τι κάνεις εδώ;”


Το παιδί, σταμάτησε για μια στιγμή, κοίταξε τον άνδρα και του απάντησε:

« Δε βλέπεις; Πετάω αστερίες στην θάλασσα”.

- Δεν έχει νόημα αυτό που κάνεις, του αντιγύρισε ο άνθρωπος. Είναι εκατοντάδες οι αστερίες που πεθαίνουν στην αμμουδιά. Δεν έχει σημασία αυτό που κάνεις!

Το παιδί τον κοίταξε, του έδειξε τον αστερία που κρατούσε στο χέρι του και του είπε:
- Έχει όμως σημασία για αυτόν εδώ!...

Και λέγοντας αυτά τα λόγια πέταξε τον αστερία απαλά μέσα στην θάλασσα.

Ο άνθρωπός μας συνέχισε το δρόμο του, περπατώντας πλάι στους ξεβρασμένους αστερίες.
Λίγο παρακάτω όμως, κάποιοι τον είδαν να κοιτάει κλεφτά γύρω του μήπως τον βλέπει κανείς κι όταν βεβαιώθηκε πως ήταν μόνος του, έσκυψε μάζεψε έναν αστερία και να τον απίθωσε μαλακά στη θάλασσα...

back to top