Παρασκευή 27 Απριλίου 2012

Ένας άσπρος γατούλης στην τάξη μας...




Ποιήματα των μαθητών του Γ3 εμπνευσμένα από το βιβλίο της Ελένης Δικαίου "Η ιστορία ενός άσπρου γατούλη" που διαβάσαμε στην τάξη μας .

Όλα τα Ηλιολούλουδα του Γ3 με αγωνία περιμένουν την προγραμματισμένη επίσκεψη της κας Ελένης Δικαίου στο σχολείο μας!



Ένας άσπρος γατούλης

Ξέρω ένα γατούλη, ατακτούλη
ένα γάτο τρυφερό, πολύ.
Παίζει όλη μέρα, χουζουρεύει
μα στο νου του κάτι μαγειρεύει.

Ξέρω ένα γατούλη, ζωηρούλη
που 'χει άσπρη, φουντωτή ουρά.
Όλο το χαϊδεύει η Χριστίνα
κι αυτός κάνει τούμπες και γελά.

Όμως ο ζηλιάρης ο γατούλης
τις χελώνες μίσησε πολύ.
Κι έφυγε μια μέρα τσαντισμένος
μακριά, την τύχη του να βρει.

Έφτασε στο δάσος κουρασμένος
του 'λειπε το τζάκι, η ζεστασιά.
Ήτανε χαμένος, πεινασμένος
ήθελε φαϊ και μια αγκαλιά.

Σκέφτηκε στο σπίτι να γυρίσει,
συγγνώμη απ' τη Χριστίνα να ζητήσει.
Επιτέλους, τη ζήλια του να αφήσει
και με τις χελώνες συντροφιά να ζήσει!

Γιάννης Δρέσος








Η ιστορία ενός άσπρου γατούλη

Ένας ασπρούλης γατούλης
είμαι εγώ.
Ήμουνα στο δρόμο
μοναχικός.

Έχω μία ουρίτσα φουντωτή
όλοι την καμαρώνουν
και λένε
"Τι φανταστική!".

Μου αρέσει το σχολείο
και τα παιδιά
που παίζουνε μαζί μου
παιχνίδια τρομερά!

Έφυγα απ' το σπίτι
λόγω αυτουνού,
τις χελώνες απ' τη γυάλα
που έριξα του αφεντικού.

Του χρόνου θα σας δούμε
μέσα στο λεπτό,
λοιπόν σας χαιρετώ
φίλοι μου εδώ!

Ελένη Ζαχαρία






Άσπρος γατούλης

Ο άσπρος γατούλης είμαι εγώ
και μια ιστορία θα σας πω.
Η ζήλια με έκανε κακό
και δεν μπορούσα να συγκρατηθώ.

Άρχισε από ένα περιστατικό,
όταν το μικρό μου αφεντικό
έδειξε αγάπη κι ενθουσιασμό
για τις χελώνες, που δε συμπαθώ
και με κάνανε να εκνευριστώ.

Έχασα τα λογικά μου
και κουνούσα την ουρά μου.
Με κυρίεψε η ζήλια
και με έκανε φυτίλια!

Σκέφτηκα να εξαφανιστώ
μέσα στον πολύ θυμό.
Αλλά, ήρθα στο λογικά μου
και γαλήνεψε η καρδιά μου.

Ξαναγύρισα λοιπόν
στο σπιτάκι που αγαπώ
και ελπίζω πως αυτό
μου έγινε μάθημα καλό.

Γιάννης Κοντοπανάγος







Ο άσπρος γατούλης

Άσπρε, άσπρε, ολόασπρε γατούλη
από τη Χριστίνα ξέφυγες και σ' έχασε.
Στο δένδρο θα κοιμάσαι,
στους δρόμους που θα βγεις
αυτοκίνητα περνάνε,
πρόσεχε, μη σκοτωθείς!

Αυτή τώρα σε ψάχνει
και φοβάται μη σε χάσει
γιατί το γατούλη της
απ' το μυαλό ποτέ δε θα ξεχάσει!

Μαρία Κολοβού





Ο Πασπαρτού


Γεια σας είμαι ο Πασπαρτού
ο άσπρος γατούλης του σπιτιού.
Απ’ τη Χριστίνα έφυγα
στο δάσος όμως βρέθηκα.

Σε μια κατασκήνωση κοντά
που μ’ αγαπούσαν τα παιδιά.
Συνέχεια με χάιδευαν
να με κρατήσουν ήθελαν.

Τρόμαξα όμως πολύ
γιατί ένας κύριος από ’κει
με πήρε με πήγε μακριά
και δεν ξανά ’δα τα παιδιά.

Στο σπίτι πάλι γύρισα
όμως ντρεπόμουνα πολύ
για την πράξη μου αυτή
που δεν θα  επαναληφθεί.

 Χρήστος Κουτσοβασίλης







Ο γατούλης μου, ο Πασπαρτού

Το γατούλη μου τον Πασπαρτού
ψάχνω, ψάχνω παντού!

Μία άσπρη, στρουμπουλή μπαλίτσα
με μια χνουδωτή ουρίτσα.

Μες στο δάσος έχει χαθεί
σαν άτακτο, μικρό γατί!

Πού θα το βρω ποιος θα μου πει,
πριν το κρύο σκοτάδι το βρει;

Θα νιαουρίζει πεινασμένος
μες στο δάσος. Ο καημένος!

Νάσια Χρυσογέλου




Ένας άσπρος γατούλης

Ένας άσπρος γατούλης
στο σπίτι της Χριστίνας ζει.
Είναι ομορφούλης κι απολαμβάνει
χάδια και στοργή.

Η Χριστίνα όλο το φροντίζει
κι εκείνος το απολαμβάνει.
Το χαϊδεύει, τον ταϊζει,
σκέψη για απόδραση όμως ξαφνικά κάνει.

Η ζήλια για τις χελώνες
τον έκανε να σκεφτεί αυτό.
Όταν φρόντιζαν κι εκείνες
με μεγάλο ενθουσιασμό!

Σε μια κατασκήνωση βρέθηκε ένα πρωί
δίχως φαγητό και ζεστασιά.
Ήθελε να τραβήξει όλων την προσοχή,
μα ένιωσε μεγάλη αδιαφορία και μοναξιά.

"Ήταν λάθος μου μεγάλο" μονολογεί καθισμένος,
σκεφτικός και πεινασμένος.
Στο σπίτι της Χριστίνας τρέχοντας πάει
και ζητά συγγνώμη μετανιωμένος.

Σταύρος Μανώλης





Ένας άσπρος γατούλης

Ένας άσπρος γατούλης
είμαι εγώ
κουνάω την ουρίτσα μου
συνεχώς.

Θέλω να ζητήσω συγγνώμη
για αυτό
στις χελώνες που έκανα
το κακό!

Η Χριστίνα ανησύχησε
πολύ
απ' το σπίτι που έφυγα
χωρίς να με δει.

Πρέπει να γυρίσω
σύντομα εκεί.
Απ' το μέρος που έφυγα,
που αγαπώ πολύ!

Αναστασία Βλάχου





Άσπρε γατούλη

Άσπρε γατούλη, έφυγες απ' το σπίτι σου
και δεν έπρεπε να ρίξεις τις χελώνες του
Κώστα και τώρα είσαι στο δάσος ολομόναχος.

Στο δάσος, κι η Χριστίνα σε ψάχνει όλη μέρα και νύχτα
θέλει να σε βρει για να σ' έχει πάλι
κοντά της για πάντα!

Βασίλης Γκασιάμης




Η παρεξήγηση

Για μια παρεξήγηση
μας έφυγε ο γάτος…
Μα έφυγε και κρύφτηκε
πολύ βαθιά στο δάσος!

Άννα Βλάχου





Άσπρε ζωηρέ

Άσπρε ζωηρέ ,
όμορφε γατούλη, τρυφερέ
Έφυγες από το σπίτι που αγαπάς πολύ.
Κι η Χριστίνα ξενυχτά
και σε ψάχνει σε κάθε γωνιά.

Έριξες τις χελώνες του αφεντικού
Αχ! Είσαι ζημιάρης και πονηρός!

Μαρία Αληχοντζώτη




Άσπρε γατούλη

Άσπρε γατούλη,
είσαι ομορφούλης
με την άσπρη γουνίτσα σου!
Άσε τη ζήλια σου!

Μην είσαι πεισματάρης
ούτε και ζηλιάρης!
Τα ζώα τα΄άλλα ν΄αγαπάς
μπροστά αν θες να πας!

Εύα Πετράκη






Άσπρε γατούλη ομορφούλη

Άσπρε γατούλη ομορφούλη
και εξυπνούλη μη μου θυμώνεις,
γιατί έγω μόνο εσένα αγαπώ.
Και όχι τις χελώνες
γι΄αυτό γύρνα σπίτι
μην είσαι εγωιστής και ζηλιάρης.
Μην με εγκαταλείψεις άλλη φορά
Γιατί είσαι φίλος μου καλός
και παντοτινός!

Κωνσταντίνα Τοτόλου





Άσπρος γατούλη

Άσπρε γατούλη όμορφε
κάτω απ΄το τραπέζι
βρήκες να κρυφτείς

Με φίλους έπαιξες
και τη Χριστίνα ξέχασες!
Μετά χάθηκες σε μέρη
και πείναγες και δίψαγες!!

Μαρία Κατεχάκη







Ο άσπρος γατούλης

Ένας άσπρος γατούλης είμαι εγώ
όμορφος και παχουλός!
Μα η ζήλια μου ΄κανε κακό
και δεν μπορώ να συγκρατηθώ!

Έτσι έφυγα απ΄το σπίτι       
και στο δρόμο τριγυρνώ.
Και ρωτούσα και πεινούσα
μα σκεφτόμουνα να γυρίσω
συγνώμη απ΄τη Χριστίνα να ζητήσω!!!

Δήμητρα Τελατινίδου





Άσπρος γατούλης

Είμαι ένας άσπρος γατούλης
όμορφος και χνουδωτός!
 Το ξέρω όλοι μ΄αγαπάνε και ας είμαι ζωηρός!
Όλο σκανταλίτσες κάνω και παίζω διαρκώς.
Μ΄αρέσει να με χαϊδεύουν
και τους γλείφω συνεχώς!

Το καλύτερο παινίδι μου
είναι ένα τόπι.
Όλο τρέχω να το πιάσω
για να πάρω μια αγκαλίτσα!

Κωνσταντίνος Μπισύρης







Όλα τα Ηλιολούλουδα του Γ3 και η Ηλιολουλουδοδασκάλα τους ευχαριστούμε την αγαπημένη μας φίλη Μαρκέλλα Δρέσου για την δακτυλογράφηση των ποιημάτων μας!!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

ΣΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ...



Του Κωστή Παλαμά
Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!
Κι ότι σ' απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
Μην τ' αρνηθείς!
Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτισ' το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!
Κι αν λίγη δύναμη μεσ' το κορμί σου μένει,
Μην κουρασθείς.
Είν' η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θεμέλια βάλε τώρα πιο βαθειά,
Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.
Σκάψε βαθειά.
Τι κι' αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν 'Ατλαντας στην πλάτη,
Υπομονή!
Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!

Η ιστορία είναι εξαιρετικά αφιερωμένη σε όλους αυτούς που σώζουν "αστερίες"!!!

Μια μέρα, ένας άνθρωπος περπατούσε στην ακρογιαλιά.
Την προηγούμενη νύχτα είχε προηγηθεί σφοδρή θαλασσοταραχή και η φουσκοθαλασσιά είχε ξεβράσει στην ακτή εκατοντάδες αστερίες.
Κάποια στιγμή είδε ένα παιδί να σκύβει στην άμμο, να σηκώνει κάτι και πολύ απαλά να το πετά μέσα στην θάλασσα.
Η κίνηση αυτή επαναλήφθηκε πολλές φορές, ώσπου να πλησιάσει κοντά.
Τότε διαπίστωσε ότι το παιδί μάζευε τους αστερίες και τους ξαναπετούσε στη θάλασσα. Καθώς το παιδί ήταν αφοσιωμένο στο έργο του και δεν τον είχε αντιληφθεί, ο άνθρωπος στάθηκε και το παρατηρούσε για πολλή ώρα .
Ιδρώτας έτρεχε από το μέτωπό του και η έκφραση του προσώπου του ήταν σφιγμένη από την προσπάθεια.
Κάποια στιγμή ο άνθρωπός μας αποφάσισε να κάνει αισθητή την παρουσία του και του φώναξε:

“Καλημέρα! Τι κάνεις εδώ;”


Το παιδί, σταμάτησε για μια στιγμή, κοίταξε τον άνδρα και του απάντησε:

« Δε βλέπεις; Πετάω αστερίες στην θάλασσα”.

- Δεν έχει νόημα αυτό που κάνεις, του αντιγύρισε ο άνθρωπος. Είναι εκατοντάδες οι αστερίες που πεθαίνουν στην αμμουδιά. Δεν έχει σημασία αυτό που κάνεις!

Το παιδί τον κοίταξε, του έδειξε τον αστερία που κρατούσε στο χέρι του και του είπε:
- Έχει όμως σημασία για αυτόν εδώ!...

Και λέγοντας αυτά τα λόγια πέταξε τον αστερία απαλά μέσα στην θάλασσα.

Ο άνθρωπός μας συνέχισε το δρόμο του, περπατώντας πλάι στους ξεβρασμένους αστερίες.
Λίγο παρακάτω όμως, κάποιοι τον είδαν να κοιτάει κλεφτά γύρω του μήπως τον βλέπει κανείς κι όταν βεβαιώθηκε πως ήταν μόνος του, έσκυψε μάζεψε έναν αστερία και να τον απίθωσε μαλακά στη θάλασσα...

back to top