Σάββατο 17 Μαρτίου 2012

25η Μαρτίου 1821 - H Ελληνική Επανάσταση (ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ)


Οι Τούρκοι είχαν σκλαβωμένη την Ελλάδα για τετρακόσια ολόκληρα χρόνια.  Όλα αυτά τα χρόνια, οι Τούρκοι έκαναν πολλά βάσανα στους Έλληνες.  Τους άρπαζαν τις περιουσίες τους και τους είχαν σκλάβους να δουλεύουν στα χωράφια.  Τους έβαζαν να πληρώνουν και πολύ βαριούς φόρους. 
Συχνά σκότωναν άντρες, γυναίκες και παιδιά.  Έπαιρναν τα νεαρά αγόρια με τη βία και τα έκαναν Τούρκους στρατιώτες.  Η πράξη αυτή είναι γνωστή και ως «Παιδομάζωμα», ενώ τα αγόρια που στρατολογούνταν ονομάζονταν «Γενίτσαροι».
Απαγόρευαν στους Έλληνες να πιστεύουν στο Θεό, αλλά και στα παιδιά να πηγαίνουν στο σχολείο.  Γι’  αυτό το λόγο δημιουργήθηκε το «Κρυφό Σχολειό», όπου τα παιδία πήγαιναν κρυφά, συνήθως τη νύχτα, για να μάθουν γράμματα, αλλά και την ιστορία της Ελλάδας.  Στο κρυφό σχολειό δίδασκε ο ιερέας.
Οι Έλληνες δεν άντεχαν άλλο τα βάσανα των Τούρκων και αποφάσισαν να επαναστατήσουν, δηλαδή να πολεμήσουν για να διώξουν τους Τούρκους από την Ελλάδα.  Ίδρυσαν τη «Φιλική Εταιρία», που θα τους βοηθούσε να πολεμήσουν όλοι μαζί οργανωμένα, και όλοι οι πολεμιστές έγιναν μέλη της.
Στις 25 Μαρτίου 1821, οι Έλληνες στρατιώτες μαζεύτηκαν στο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας και ορκίστηκαν όλοι μαζί «Ελευθερία ή Θάνατος».  Με τον τρόπο αυτό, κηρύχτηκε η επανάσταση.
Οι Έλληνες πολέμησαν γενναία στα βουνά όπου βγήκαν Κλέφτες, αφού δεν είχαν καθόλου στρατό και όπλα.  Έκαναν ανταρτοπόλεμο.  Οι πιο γενναίοι πολεμιστές έγιναν ήρωες και εμείς τους θυμόμαστε μέχρι σήμερα.  Μερικοί ήρωες της επανάστασης ήταν ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Μάρκος Μπότσαρης, ο Αθανάσιος Διάκος, ο Ανδρέας Μιαούλης, ο Κωνσταντίνος Κανάρης, η Μαντώ Μαυρογένους, η Μπουμπουλίνα. 
Αν και λίγοι, οι Έλληνες κατάφεραν να νικήσουν τους Τούρκους και να ελευθερώσουν την πατρίδα τους.  Οι Έλληνες νίκησαν γιατί είχαν μεγάλη ψυχή, πολύ θάρρος και πολεμούσαν για το δίκαιο.  Είχαν μεγάλη πίστη στο Θεό και λάτρευαν την πατρίδα τους, την όμορφη και δοξασμένη Ελλάδα!



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

ΣΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ...



Του Κωστή Παλαμά
Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!
Κι ότι σ' απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
Μην τ' αρνηθείς!
Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτισ' το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!
Κι αν λίγη δύναμη μεσ' το κορμί σου μένει,
Μην κουρασθείς.
Είν' η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θεμέλια βάλε τώρα πιο βαθειά,
Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.
Σκάψε βαθειά.
Τι κι' αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν 'Ατλαντας στην πλάτη,
Υπομονή!
Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!

Η ιστορία είναι εξαιρετικά αφιερωμένη σε όλους αυτούς που σώζουν "αστερίες"!!!

Μια μέρα, ένας άνθρωπος περπατούσε στην ακρογιαλιά.
Την προηγούμενη νύχτα είχε προηγηθεί σφοδρή θαλασσοταραχή και η φουσκοθαλασσιά είχε ξεβράσει στην ακτή εκατοντάδες αστερίες.
Κάποια στιγμή είδε ένα παιδί να σκύβει στην άμμο, να σηκώνει κάτι και πολύ απαλά να το πετά μέσα στην θάλασσα.
Η κίνηση αυτή επαναλήφθηκε πολλές φορές, ώσπου να πλησιάσει κοντά.
Τότε διαπίστωσε ότι το παιδί μάζευε τους αστερίες και τους ξαναπετούσε στη θάλασσα. Καθώς το παιδί ήταν αφοσιωμένο στο έργο του και δεν τον είχε αντιληφθεί, ο άνθρωπος στάθηκε και το παρατηρούσε για πολλή ώρα .
Ιδρώτας έτρεχε από το μέτωπό του και η έκφραση του προσώπου του ήταν σφιγμένη από την προσπάθεια.
Κάποια στιγμή ο άνθρωπός μας αποφάσισε να κάνει αισθητή την παρουσία του και του φώναξε:

“Καλημέρα! Τι κάνεις εδώ;”


Το παιδί, σταμάτησε για μια στιγμή, κοίταξε τον άνδρα και του απάντησε:

« Δε βλέπεις; Πετάω αστερίες στην θάλασσα”.

- Δεν έχει νόημα αυτό που κάνεις, του αντιγύρισε ο άνθρωπος. Είναι εκατοντάδες οι αστερίες που πεθαίνουν στην αμμουδιά. Δεν έχει σημασία αυτό που κάνεις!

Το παιδί τον κοίταξε, του έδειξε τον αστερία που κρατούσε στο χέρι του και του είπε:
- Έχει όμως σημασία για αυτόν εδώ!...

Και λέγοντας αυτά τα λόγια πέταξε τον αστερία απαλά μέσα στην θάλασσα.

Ο άνθρωπός μας συνέχισε το δρόμο του, περπατώντας πλάι στους ξεβρασμένους αστερίες.
Λίγο παρακάτω όμως, κάποιοι τον είδαν να κοιτάει κλεφτά γύρω του μήπως τον βλέπει κανείς κι όταν βεβαιώθηκε πως ήταν μόνος του, έσκυψε μάζεψε έναν αστερία και να τον απίθωσε μαλακά στη θάλασσα...

back to top