Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2012

ΤΟ ΒΙΩΜΑΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ!!!






Την Τετάρτη, 11  Ιανουαρίου 2012, στο σχολείο μας ήρθε η Κα Ιουστίνα  για να μας μάθει διάφορα πράγματα για την ανακύκλωση.
Στην αρχή μας ρώτησε τι ξέρουμε για την ανακύκλωση, ποια υλικά ανακυκλώνονται και σε ποιους κάδους μπαίνουν.

Ύστερα μας  έπαιξε ένα κουκλοθέατρο με τον Αλουμίνιο,  ένα πανάσχημο     αγοράκι και την Αλουμίνα , ένα έξυπνο κοριτσάκι. Ο Αλουμίνιος είδε ένα πολύ περίεργο όνειρο με σκουπίδια και  αποφάσισε μαζί  με την δίδυμη αδερφή του να κάνουν ανακύκλωση.
Μετά η κα Ιουστίνα μας διάβασε μια ιστορία και εμείς έπρεπε  να σηκωνόμαστε όρθιοι και να  ξανά καθόμαστε κάθε φορά που ακούγαμε την λέξη αλουμίνιο και όλες τις λέξεις που ανήκουν στην ίδια  οικογένεια.


Ύστερα μας ρωτούσε από τι υλικό είναι φτιαγμένα διάφορα πράγματα.  Ο πρώτος που απαντούσε σωστά έπαιρνε μια καρτέλα. Υπήρχαν οι εξής καρτέλες
·         Γυαλί
·         Αλουμίνιο
·         Πλαστικό
·         Χαρτί
Έτσι χωριστήκαμε σε τέσσερις ομάδες . Η κυρία Ιουστίνα πέταγε διάφορα ανακυκλώσιμα αντικείμενα στο πάτωμα. Η ομάδα του χαρτιού μάζευε το χαρτί, του γυαλιού το γυαλί , του πλαστικού το πλαστικό και του αλουμινίου το αλουμίνιο. Νίκησαν οι ομάδες του χαρτιού και του γυαλιού γιατί είχαν μαζέψει τα σωστά υλικά.

Το τρίτο και τελευταίο παιχνίδι ήταν  «σούπερ»  όπως λέει ο Νικήτας. Εμείς ήμασταν τα πιόνια,  υπήρχε μια πίστα με κουτάκια (ρολόι -  ερωτηματικό-καρτέλα – και το σήμα της ανακύκλωσης). Κάθε ομάδα τράβαγε μία καρτέλα  και το παιδί-πιόνι  εκτελούσε τις οδηγίες της καρτέλας.  Νίκησε η ομάδα που έφτασε πρώτη στο τέρμα.



Στο τέλος πήγαμε στην τάξη μας και συζητήσαμε με την δασκάλα μας . Μας ρώτησε τι μας άρεσε και τι όχι. Μάθαμε πολλά και χρήσιμα πράγματα με την βοήθεια του κουκλοθέατρου, του παιχνιδιού και της συζήτησης. Η κυρία  μας είπε πως αυτός ο τρόπος λέγεται   βιωματικό σχολείο.

Μήπως θα ήταν καλύτερα το σχολείο μας να ήταν έτσι?


 
 

 Νικήτας Ντεφίδης , Δήμητρα Τελατινίδου,Αθανασία Παναγιώτα Χρυσογέλου










Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

ΣΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ...



Του Κωστή Παλαμά
Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!
Κι ότι σ' απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
Μην τ' αρνηθείς!
Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτισ' το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!
Κι αν λίγη δύναμη μεσ' το κορμί σου μένει,
Μην κουρασθείς.
Είν' η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θεμέλια βάλε τώρα πιο βαθειά,
Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.
Σκάψε βαθειά.
Τι κι' αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν 'Ατλαντας στην πλάτη,
Υπομονή!
Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!

Η ιστορία είναι εξαιρετικά αφιερωμένη σε όλους αυτούς που σώζουν "αστερίες"!!!

Μια μέρα, ένας άνθρωπος περπατούσε στην ακρογιαλιά.
Την προηγούμενη νύχτα είχε προηγηθεί σφοδρή θαλασσοταραχή και η φουσκοθαλασσιά είχε ξεβράσει στην ακτή εκατοντάδες αστερίες.
Κάποια στιγμή είδε ένα παιδί να σκύβει στην άμμο, να σηκώνει κάτι και πολύ απαλά να το πετά μέσα στην θάλασσα.
Η κίνηση αυτή επαναλήφθηκε πολλές φορές, ώσπου να πλησιάσει κοντά.
Τότε διαπίστωσε ότι το παιδί μάζευε τους αστερίες και τους ξαναπετούσε στη θάλασσα. Καθώς το παιδί ήταν αφοσιωμένο στο έργο του και δεν τον είχε αντιληφθεί, ο άνθρωπος στάθηκε και το παρατηρούσε για πολλή ώρα .
Ιδρώτας έτρεχε από το μέτωπό του και η έκφραση του προσώπου του ήταν σφιγμένη από την προσπάθεια.
Κάποια στιγμή ο άνθρωπός μας αποφάσισε να κάνει αισθητή την παρουσία του και του φώναξε:

“Καλημέρα! Τι κάνεις εδώ;”


Το παιδί, σταμάτησε για μια στιγμή, κοίταξε τον άνδρα και του απάντησε:

« Δε βλέπεις; Πετάω αστερίες στην θάλασσα”.

- Δεν έχει νόημα αυτό που κάνεις, του αντιγύρισε ο άνθρωπος. Είναι εκατοντάδες οι αστερίες που πεθαίνουν στην αμμουδιά. Δεν έχει σημασία αυτό που κάνεις!

Το παιδί τον κοίταξε, του έδειξε τον αστερία που κρατούσε στο χέρι του και του είπε:
- Έχει όμως σημασία για αυτόν εδώ!...

Και λέγοντας αυτά τα λόγια πέταξε τον αστερία απαλά μέσα στην θάλασσα.

Ο άνθρωπός μας συνέχισε το δρόμο του, περπατώντας πλάι στους ξεβρασμένους αστερίες.
Λίγο παρακάτω όμως, κάποιοι τον είδαν να κοιτάει κλεφτά γύρω του μήπως τον βλέπει κανείς κι όταν βεβαιώθηκε πως ήταν μόνος του, έσκυψε μάζεψε έναν αστερία και να τον απίθωσε μαλακά στη θάλασσα...

back to top