ΤΑ ΗΛΙΟΛΟΥΛΟΥΔΑ ΤΟΥ Γ3

Τετάρτη, 4 Δεκεμβρίου 2013

Του Ήλιου τα παιχνίδια

Aπό ένα Ηλιολούλουδο... αφιερωμένο σε όλους όσους έχουν Καρδιά...Όνειρα ... Ελπίδα !

Του Ήλιου τα παιχνίδια

O Ήλιος ευλογία

χαρά και σοφία

αγάπη , ζεστασιά

μέσα στην καρδιά

Σκοτάδι

πολύ κρύο

μη το κοροϊδεύεις

δεν είναι αστείο.

Μα ο Ήλιος πάντα ζει

και όλους μας προσκαλεί

ελπίδα , ζεστασιά

να γεμίσει την καρδιά.

Άνθρωποι γρήγορα περνούν

Κανένα δε συμπονούν

Δεν έχουν σταλιά μυαλό

οι καλύτεροι λεν είναι στο κόσμο.

Το σκοτάδι έρχεται

και φόβος, η καρδιά μου φλέγεται.

Δεν ζεσταίνεται η καρδιά

Κρύα μένει. Μοναξιά!

Μα ο Ήλιος πάντα ζει

και όλους μας προσκαλεί

ελπίδα , ζεστασιά

να γεμίσει την καρδιά

Ύστερα κάθε πρωϊ

κι άλλοι άνθρωποι γελαστοί

συμπόνια, στοργή

στην καρδιά κατοικεί.

Και εσύ μπορείς

Ήλιο στην καρδιά έχεις.

Βγάλ΄τον έξω. Μη φοβηθείς

όλο τον κόσμο να φωτίσεις!

Νάσια Χ.

Τετάρτη, 20 Νοεμβρίου 2013

Christmas Web Radio Gr spot!

Έναρξη Κυριακή 24/11/2013 στις 11:00 π.μ.

www.christmasradio.caster.fm

Αφήστε το πνεύμα των Χριστουγέννων να πλημμυρίσει τις καρδιές και την ζωή σας!

Christmas Web Radio Gr 2013-2014

youtube.com

Τρίτη, 19 Νοεμβρίου 2013

Αντίο... Τελευταία φορά...

Αντίο σου είπα για τελευταία φορά

Να προσέχεις πάνω εις τα βουνά

Κρύο κάνει, αλλά μην φοβηθείς

Και γενναία να πολεμήσεις.

Αν με επιθυμήσεις

γρήγορα πίσω να γυρίσεις

Με κοίταξες στα μάτια

"Αντίο" μου είπες για τελευταία φορά

Θα σε περιμένω είπα, καθώς έφευγες γοργά

Δεν ξέρω αν με άκουσες

Δεν ξέρω αν θα με ξανακούσεις

Αν ήταν αυτή η τελευταία φορά…

Από τότε κάθομαι στο περβάζι

Με ζέστη κρύο και χαλάζι

Μα στο τέλος του δρόμου δεν φάνηκες ποτέ.

Ποτέ…

Ίσως ήρθε η στιγμή να σου πω

Το τελευταίο Αντίο

Να ξέρεις πως πάντα θα σε ευγνωμονώ

Αντίο Γιάννη, Χρήστο, Μιχάλη, Βασίλη

Αντίο Άγνωστε Στρατιώτη

Θα σε ευγνωμονώ για πάντα

που μου χάρισες την Λευτεριά.

ΝΑΣΙΑ ΧΡ.

ΣΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ...

Του Κωστή Παλαμά

Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!

Κι ότι σ' απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
Μην τ' αρνηθείς!
Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!

Χτισ' το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!
Κι αν λίγη δύναμη μεσ' το κορμί σου μένει,
Μην κουρασθείς.
Είν' η ψυχή σου ατσαλωμένη.

Θεμέλια βάλε τώρα πιο βαθειά,
Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.
Σκάψε βαθειά.
Τι κι' αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;

Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν 'Ατλαντας στην πλάτη,
Υπομονή!
Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!

Η ιστορία είναι εξαιρετικά αφιερωμένη σε όλους αυτούς που σώζουν "αστερίες"!!!

Μια μέρα, ένας άνθρωπος περπατούσε στην ακρογιαλιά.
Την προηγούμενη νύχτα είχε προηγηθεί σφοδρή θαλασσοταραχή και η φουσκοθαλασσιά είχε ξεβράσει στην ακτή εκατοντάδες αστερίες.
Κάποια στιγμή είδε ένα παιδί να σκύβει στην άμμο, να σηκώνει κάτι και πολύ απαλά να το πετά μέσα στην θάλασσα.
Η κίνηση αυτή επαναλήφθηκε πολλές φορές, ώσπου να πλησιάσει κοντά.
Τότε διαπίστωσε ότι το παιδί μάζευε τους αστερίες και τους ξαναπετούσε στη θάλασσα. Καθώς το παιδί ήταν αφοσιωμένο στο έργο του και δεν τον είχε αντιληφθεί, ο άνθρωπος στάθηκε και το παρατηρούσε για πολλή ώρα .
Ιδρώτας έτρεχε από το μέτωπό του και η έκφραση του προσώπου του ήταν σφιγμένη από την προσπάθεια.
Κάποια στιγμή ο άνθρωπός μας αποφάσισε να κάνει αισθητή την παρουσία του και του φώναξε:

“Καλημέρα! Τι κάνεις εδώ;”

Το παιδί, σταμάτησε για μια στιγμή, κοίταξε τον άνδρα και του απάντησε:

« Δε βλέπεις; Πετάω αστερίες στην θάλασσα”.

- Δεν έχει νόημα αυτό που κάνεις, του αντιγύρισε ο άνθρωπος. Είναι εκατοντάδες οι αστερίες που πεθαίνουν στην αμμουδιά. Δεν έχει σημασία αυτό που κάνεις!

Το παιδί τον κοίταξε, του έδειξε τον αστερία που κρατούσε στο χέρι του και του είπε:
- Έχει όμως σημασία για αυτόν εδώ!...

Και λέγοντας αυτά τα λόγια πέταξε τον αστερία απαλά μέσα στην θάλασσα.

Ο άνθρωπός μας συνέχισε το δρόμο του, περπατώντας πλάι στους ξεβρασμένους αστερίες.
Λίγο παρακάτω όμως, κάποιοι τον είδαν να κοιτάει κλεφτά γύρω του μήπως τον βλέπει κανείς κι όταν βεβαιώθηκε πως ήταν μόνος του, έσκυψε μάζεψε έναν αστερία και να τον απίθωσε μαλακά στη θάλασσα...