Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2012

ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ ΜΑΣ (16-2-2012)

Σήμερα στην τάξη μας διεξάγαμε εκλογές!!
Η εμπειρία ήταν φανταστική.
Αρχικά οι 12 υποψήφιοι πήραν το λόγο και αιτιολόγησαν, γιατί διεκδικούν την ψήφο των συμμαθητών τους . Όλες οι ομιλίες ήταν  πραγματικά καταπληκτικές!!! Τα επιχειρήματα και οι ιδέες των παιδιών υπέροχες!!!
Μετά η εφορευτική επιτροπή (Δήμητρα, Βασίλης και Κων/νος), αφού μοίρασαν τα ψηφοδέλτια στους μικρούς ψηφοφόρους έδωσαν το σύνθημα για το ξεκίνημα της ψηφοφορίας.
Τα παιδιά, πίσω από το παραβάν ή σε κάποιο απόμερο σημείο (μυστική ψηφοφορία), ψήφιζαν αυτούς που επιθυμούσαν και κατόπι δήλωναν το όνομά τους και έριχναν το ψηφοδέλτιό τους στην κάλπη υπό το άγρυπνο βλέμμα της εφορευτικής επιτροπής!!!
Με την ολοκλήρωση της ψηφοφορίας η εφορευτική επιτροπή άνοιξε την κάλπη και άρχισε η καταμέτρηση των ψήφων!! Η αγωνία των υποψήφιων είχε φτάσει στο κατακόρυφο!!!!

ΤΕΛΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: 
1ος με 12 ψήφους  Γιάννης,
2ος με 8 ψήφους Χρήστος και 
3η με 8 ψήφους Αναστασία


Αγαπημένα μου ηλιολούλουδα, σήμερα υποκλίνομαι στο ήθος σας, στις ιδέες σας και στην εφευρετικότητά σας!!! Και μιλάω για όλα τα παιδιά...είτε πήραν ψήφους είτε όχι!!!
Λυπάμαι που οι γονείς σας δεν μπόρεσαν να σας καμαρώσουν!!! Αισθάνομαι υπερήφανη και τυχερή που είμαι δασκάλα σας και  που έζησα αυτή την εμπειρία!!! (Φαντάζομαι πως το ίδιο θα αισθάνεται και η πρώτη σας δασκάλα, η κα Κατερίνα Λιόλιου.) Με μάθατε πολλά!!! 

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
Η δασκάλα σας





1 σχόλιο:

  1. Ειλικρινά νιώθω υπερήφανη για αυτά τα υπέροχα παιδιά,που μου έμαθαν πολλά δύο χρόνια! Νιώθω όμως και πολύ τυχερή που τα παρέδωσα σε αυτήντην εξαιρετική δασκάλα...! Παιδάκια μου συνεχίστε να καταπλησσετε την κυρία Νατάσα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

ΣΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ...



Του Κωστή Παλαμά
Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!
Κι ότι σ' απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
Μην τ' αρνηθείς!
Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτισ' το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!
Κι αν λίγη δύναμη μεσ' το κορμί σου μένει,
Μην κουρασθείς.
Είν' η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θεμέλια βάλε τώρα πιο βαθειά,
Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.
Σκάψε βαθειά.
Τι κι' αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν 'Ατλαντας στην πλάτη,
Υπομονή!
Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!

Η ιστορία είναι εξαιρετικά αφιερωμένη σε όλους αυτούς που σώζουν "αστερίες"!!!

Μια μέρα, ένας άνθρωπος περπατούσε στην ακρογιαλιά.
Την προηγούμενη νύχτα είχε προηγηθεί σφοδρή θαλασσοταραχή και η φουσκοθαλασσιά είχε ξεβράσει στην ακτή εκατοντάδες αστερίες.
Κάποια στιγμή είδε ένα παιδί να σκύβει στην άμμο, να σηκώνει κάτι και πολύ απαλά να το πετά μέσα στην θάλασσα.
Η κίνηση αυτή επαναλήφθηκε πολλές φορές, ώσπου να πλησιάσει κοντά.
Τότε διαπίστωσε ότι το παιδί μάζευε τους αστερίες και τους ξαναπετούσε στη θάλασσα. Καθώς το παιδί ήταν αφοσιωμένο στο έργο του και δεν τον είχε αντιληφθεί, ο άνθρωπος στάθηκε και το παρατηρούσε για πολλή ώρα .
Ιδρώτας έτρεχε από το μέτωπό του και η έκφραση του προσώπου του ήταν σφιγμένη από την προσπάθεια.
Κάποια στιγμή ο άνθρωπός μας αποφάσισε να κάνει αισθητή την παρουσία του και του φώναξε:

“Καλημέρα! Τι κάνεις εδώ;”


Το παιδί, σταμάτησε για μια στιγμή, κοίταξε τον άνδρα και του απάντησε:

« Δε βλέπεις; Πετάω αστερίες στην θάλασσα”.

- Δεν έχει νόημα αυτό που κάνεις, του αντιγύρισε ο άνθρωπος. Είναι εκατοντάδες οι αστερίες που πεθαίνουν στην αμμουδιά. Δεν έχει σημασία αυτό που κάνεις!

Το παιδί τον κοίταξε, του έδειξε τον αστερία που κρατούσε στο χέρι του και του είπε:
- Έχει όμως σημασία για αυτόν εδώ!...

Και λέγοντας αυτά τα λόγια πέταξε τον αστερία απαλά μέσα στην θάλασσα.

Ο άνθρωπός μας συνέχισε το δρόμο του, περπατώντας πλάι στους ξεβρασμένους αστερίες.
Λίγο παρακάτω όμως, κάποιοι τον είδαν να κοιτάει κλεφτά γύρω του μήπως τον βλέπει κανείς κι όταν βεβαιώθηκε πως ήταν μόνος του, έσκυψε μάζεψε έναν αστερία και να τον απίθωσε μαλακά στη θάλασσα...

back to top