Σάββατο 3 Μαρτίου 2012

Ε8. ΑΞΕΧΑΣΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ




Ο χρόνος είναι στο μυαλό μας σαν μια ευθεία γραμμή:

image

Οι χρόνοι του ρήματος που δείχνουν ότι κάτι θα γίνει στο μέλλον είναι ο στιγμιαίος μέλλοντας και ο εξακολουθητικός μέλλοντας. Μπροστά από τα ρήματα που είναι σε χρόνο μέλλοντα υπάρχει η λέξη "θα". Εμείς εδώ θα μάθουμε το στιγμιαίο και ο εξακολουθητικό μέλλοντα της ενεργητικής φωνής.


Στιγμιαίος Μέλλοντας

Τα ρήματα που είναι στο στιγμιαίο μέλλοντα  μας δείχνουν τι θα γίνει στο μέλλον για μια στιγμή.
Π.χ.: Η Κατερίνα θα καλέσει όλους τους φίλους της στη γιορτή.

Κλίση:
εγώ θα παίξ-ω
εσύ θα παίξ-εις
αυτός θα παίξ-ει
εμείς θα παιξ-ουμε
εσείς θα παίξ-ετε
αυτοί θα παίξ-ουν


Εξακολουθητικός Μέλλοντας

Τα ρήματα που είναι στον εξακολουθητικό μέλλοντα μας δείχνουν τι θα γίνεται στο μέλλον συνέχεια.
Πχ: Ο Γιώργος θα διαβάζει όλη τη νύχτα.

Κλίση:
εγώ θα παίζ-ω
εσύ θα παίζ-εις
αυτός θα παίζ-ει
εμείς θα παιζ-ουμε
εσείς θα παίζ-ετε
αυτοί θα παίζ-ουν



Σύνδεση Θέσης - Επιχειρήματος



Όταν λέμε την άποψή μας για κάποιο θέμα, ακολουθούμε κάποια βήματα προκειμένου να πείσουμε τους άλλους πως αυτό που λέμε είναι σωστό.

1ο Βήμα:
Λέω τη γνώμη μου,  χρησιμοποιώντας φράσεις και ρήματα όπως: νομίζω ότι…, πιστεύω ότι…, θεωρώ ότι…, έχω τη γνώμη ότι…, η γνώμη μου είναι ότι…

2ο Βήμα:
Υποστηρίζω τη γνώμη μου με επιχειρήματα,  χρησιμοποιώντας λέξεις όπως: γιατί…, επειδή…, διότι…

3ο Βήμα:
Καταλήγω σ’ ένα συμπέρασμα, χρησιμοποιώντας φράσεις όπως: για το λόγο αυτό…, άρα…, επομένως…

ΠΗΓΗ:e-τάξη
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ΣΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ...



Του Κωστή Παλαμά
Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!
Κι ότι σ' απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
Μην τ' αρνηθείς!
Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτισ' το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!
Κι αν λίγη δύναμη μεσ' το κορμί σου μένει,
Μην κουρασθείς.
Είν' η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θεμέλια βάλε τώρα πιο βαθειά,
Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.
Σκάψε βαθειά.
Τι κι' αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν 'Ατλαντας στην πλάτη,
Υπομονή!
Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!

Η ιστορία είναι εξαιρετικά αφιερωμένη σε όλους αυτούς που σώζουν "αστερίες"!!!

Μια μέρα, ένας άνθρωπος περπατούσε στην ακρογιαλιά.
Την προηγούμενη νύχτα είχε προηγηθεί σφοδρή θαλασσοταραχή και η φουσκοθαλασσιά είχε ξεβράσει στην ακτή εκατοντάδες αστερίες.
Κάποια στιγμή είδε ένα παιδί να σκύβει στην άμμο, να σηκώνει κάτι και πολύ απαλά να το πετά μέσα στην θάλασσα.
Η κίνηση αυτή επαναλήφθηκε πολλές φορές, ώσπου να πλησιάσει κοντά.
Τότε διαπίστωσε ότι το παιδί μάζευε τους αστερίες και τους ξαναπετούσε στη θάλασσα. Καθώς το παιδί ήταν αφοσιωμένο στο έργο του και δεν τον είχε αντιληφθεί, ο άνθρωπος στάθηκε και το παρατηρούσε για πολλή ώρα .
Ιδρώτας έτρεχε από το μέτωπό του και η έκφραση του προσώπου του ήταν σφιγμένη από την προσπάθεια.
Κάποια στιγμή ο άνθρωπός μας αποφάσισε να κάνει αισθητή την παρουσία του και του φώναξε:

“Καλημέρα! Τι κάνεις εδώ;”


Το παιδί, σταμάτησε για μια στιγμή, κοίταξε τον άνδρα και του απάντησε:

« Δε βλέπεις; Πετάω αστερίες στην θάλασσα”.

- Δεν έχει νόημα αυτό που κάνεις, του αντιγύρισε ο άνθρωπος. Είναι εκατοντάδες οι αστερίες που πεθαίνουν στην αμμουδιά. Δεν έχει σημασία αυτό που κάνεις!

Το παιδί τον κοίταξε, του έδειξε τον αστερία που κρατούσε στο χέρι του και του είπε:
- Έχει όμως σημασία για αυτόν εδώ!...

Και λέγοντας αυτά τα λόγια πέταξε τον αστερία απαλά μέσα στην θάλασσα.

Ο άνθρωπός μας συνέχισε το δρόμο του, περπατώντας πλάι στους ξεβρασμένους αστερίες.
Λίγο παρακάτω όμως, κάποιοι τον είδαν να κοιτάει κλεφτά γύρω του μήπως τον βλέπει κανείς κι όταν βεβαιώθηκε πως ήταν μόνος του, έσκυψε μάζεψε έναν αστερία και να τον απίθωσε μαλακά στη θάλασσα...
back to top