Σάββατο 3 Μαρτίου 2012

Στοργικοί γονείς και επιθετικοί γονείς


Στοργικός γονέας είναι ο γονέας όπου δεν διστάζει να δείξει φανερά την αγάπη του στα παιδιά του.Λατρεύει να παίζει και να ασχολείται μαζί του. Το ενθαρρύνει και το επιδοκιμάζει αρκετά συχνά.Ενισχύει την αυτοπεποίθηση του.
Δέχεται ότι το παιδί του είναι άνθρωπος αν και μικρούλης έχει την προσωπικότητα του και τις προτιμήσεις του όπως όλοι.
Ο στοργικός γονέας λοιπόν δίνει το δικαίωμα της επιλογής στο παιδί του,ενθαρρύνει την αυτονομία του. Δέχεται να κάνει διαλογική συζήτηση μαζί του για να λύσει κάποια πρόβλημα που μπορεί να έχουν πρόκυψει.


Αντίθετα ο επιθετικός γονέας δύσκολα υποχωρεί και συμφιλιώνεται με το παιδί σε κάποια παρεξήγηση-τσακωμός. Το κρίνει,το αποδοκιμάζει. Συνήθως διογκώνει τα λάθη και τα ελαττώματα του παρά τα θετικά του στοιχεία.

Αδιαφορεί αν έχει κάποια ιδιαίτερη συμπεριφορά,
αν αντιμετωπίζει προβλήματα το σχολείο.
Δεν το συμβουλεύει αντίθετα αποφεύγει την συζήτηση μαζί του.
Αποφασίζει μόνος  του για το τι θα κάνει το παιδί και απαιτεί απόλυτη υπακοή χωρίς να λάβει υπόψιν του την προσωπικότητα του παιδιού. Χρησιμοποιεί λεκτική-σωματική βία.
 

Αυτό το άθρο προέρχεται από e-manoula:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

ΣΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ...



Του Κωστή Παλαμά
Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!
Κι ότι σ' απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
Μην τ' αρνηθείς!
Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτισ' το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!
Κι αν λίγη δύναμη μεσ' το κορμί σου μένει,
Μην κουρασθείς.
Είν' η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θεμέλια βάλε τώρα πιο βαθειά,
Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.
Σκάψε βαθειά.
Τι κι' αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν 'Ατλαντας στην πλάτη,
Υπομονή!
Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!

Η ιστορία είναι εξαιρετικά αφιερωμένη σε όλους αυτούς που σώζουν "αστερίες"!!!

Μια μέρα, ένας άνθρωπος περπατούσε στην ακρογιαλιά.
Την προηγούμενη νύχτα είχε προηγηθεί σφοδρή θαλασσοταραχή και η φουσκοθαλασσιά είχε ξεβράσει στην ακτή εκατοντάδες αστερίες.
Κάποια στιγμή είδε ένα παιδί να σκύβει στην άμμο, να σηκώνει κάτι και πολύ απαλά να το πετά μέσα στην θάλασσα.
Η κίνηση αυτή επαναλήφθηκε πολλές φορές, ώσπου να πλησιάσει κοντά.
Τότε διαπίστωσε ότι το παιδί μάζευε τους αστερίες και τους ξαναπετούσε στη θάλασσα. Καθώς το παιδί ήταν αφοσιωμένο στο έργο του και δεν τον είχε αντιληφθεί, ο άνθρωπος στάθηκε και το παρατηρούσε για πολλή ώρα .
Ιδρώτας έτρεχε από το μέτωπό του και η έκφραση του προσώπου του ήταν σφιγμένη από την προσπάθεια.
Κάποια στιγμή ο άνθρωπός μας αποφάσισε να κάνει αισθητή την παρουσία του και του φώναξε:

“Καλημέρα! Τι κάνεις εδώ;”


Το παιδί, σταμάτησε για μια στιγμή, κοίταξε τον άνδρα και του απάντησε:

« Δε βλέπεις; Πετάω αστερίες στην θάλασσα”.

- Δεν έχει νόημα αυτό που κάνεις, του αντιγύρισε ο άνθρωπος. Είναι εκατοντάδες οι αστερίες που πεθαίνουν στην αμμουδιά. Δεν έχει σημασία αυτό που κάνεις!

Το παιδί τον κοίταξε, του έδειξε τον αστερία που κρατούσε στο χέρι του και του είπε:
- Έχει όμως σημασία για αυτόν εδώ!...

Και λέγοντας αυτά τα λόγια πέταξε τον αστερία απαλά μέσα στην θάλασσα.

Ο άνθρωπός μας συνέχισε το δρόμο του, περπατώντας πλάι στους ξεβρασμένους αστερίες.
Λίγο παρακάτω όμως, κάποιοι τον είδαν να κοιτάει κλεφτά γύρω του μήπως τον βλέπει κανείς κι όταν βεβαιώθηκε πως ήταν μόνος του, έσκυψε μάζεψε έναν αστερία και να τον απίθωσε μαλακά στη θάλασσα...

back to top