Σάββατο 16 Ιουνίου 2012

ΕΙΚΟΝΕΣ, ΣΚΕΨΕΙΣ & ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΗΣ κας ΕΛΕΝΗΣ ΔΙΚΑΙΟΥ




Στις 9 Μαΐου 2012 στα πλαίσια του προγράμματος φιλαναγνωσίας του ΕΚΕΒΙ επισκέφτηκε το σχολείο μας η κα Ελένη Δικαίου.
Τα παιδιά της Γ΄ και Δ ΄τάξης του σχολείου μας ενθουσιάστηκαν με τη γλυκιά της παρουσία στο σχολείο μας. ΄Ήταν κάτι πρωτόγνωρο για κείνα να γνωρίσουν από κοντά μια αγαπημένη συγγραφέα. Να τη δουν μπροστά τους , να της μιλήσουν, να ακούσουν  από την ίδια για τα ταξίδια της φαντασίας που μπορείς να γευτείς μ΄ένα βιβλίο! 

Είδαν πως ένας συγγραφέας είναι ένας «κανονικός» άνθρωπος. Της διάβασαν με υπερηφάνεια τα ποιήματα τους  που τα εμπνεύστηκαν από το δικό της βιβλίο. ΄Ένιωσαν και αυτά τη χαρά της δημιουργίας και γεύτηκαν το χειροκρότημα από μια βραβευμένη συγγραφέα! 

Η κα Δικαίου με αγάπη και υπομονή απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις των παιδιών και στο τέλος υπέγραψε τα βιβλία της που είχαν προμηθευτεί τα παιδιά. Η αλήθεια είναι πως την κουράσαμε λίγο , αν και εκείνη ούτε για μια στιγμή δε δυσανασχέτησε!! Αντιθέτως απολάμβανε την αγάπη και το σεβασμό με τον οποίο όλοι την περιβάλαμε.

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ κα ΔΙΚΑΙΟΥ!!! 



                                                  Πετρούπολη, 14/05/2012






Αγαπητή κα Δικαίου,

Σας στέλνω αυτό το γράμμα για να σας ευχαριστήσω που επισκεφτήκατε
το σχολείο μου και σας είδαμε από κοντά.

Θέλω να ξέρετε ότι χάρηκα πολύ που σας γνώρισα και άκουσα με
προσοχή τα όσα μας είπατε.

Μου αρέσουν πολύ τα βιβλία σας και δεν περίμενα ότι θα συναντούσα
κάποτε το συγγραφέα τους.

Χαίρομαι που ακούσατε με προσοχή τις ερωτήσεις μας και σας
ευχαριστώ που με ενδιαφέρον με ρωτήσατε για τη μαμά μου,
τη συμπατριώτισσά σας.

Ελπίζω να σας συναντήσω ξανά, αυτή τη φορά στη Νέα Ιωνία Βόλου!

                             Με εκτίμηση
                              Γιάννης Δρέσος





3 Αυγούστου 2012


"Τι όμορφη έκπληξη! Μόλις χθες είδα την ανάρτησή σας και ήταν σαν παγωτό χωνάκι μες στην ζέστη του καλοκαιριού. Περάσαμε όμορφα εκείνο το πρωινό στο σχολείο σας. Και χαίρομαι τόσο που την φυλάξατε αυτή την συνάντηση με τόση αγάπη!
Γιαννάκη ήμουν την περασμένη εβδομάδα στην Νέα Ιωνία και θα πάω ξανά και ξανά. Σίγουρα κάποια στιγμή θα συναντηθούμε. Δώσε τους χαιρετισμούς μου στην μαμά σου.
Έχετε όλοι την αγάπη μου. Θα βρεθούμε ξανά την καινούργια σχολική χρονιά. Καλό υπόλοιπο καλοκαίρι !"

Με πολλή αγάπη
Ελένη Δικαίου









Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

ΣΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ...



Του Κωστή Παλαμά
Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!
Κι ότι σ' απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
Μην τ' αρνηθείς!
Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτισ' το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!
Κι αν λίγη δύναμη μεσ' το κορμί σου μένει,
Μην κουρασθείς.
Είν' η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θεμέλια βάλε τώρα πιο βαθειά,
Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.
Σκάψε βαθειά.
Τι κι' αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν 'Ατλαντας στην πλάτη,
Υπομονή!
Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!

Η ιστορία είναι εξαιρετικά αφιερωμένη σε όλους αυτούς που σώζουν "αστερίες"!!!

Μια μέρα, ένας άνθρωπος περπατούσε στην ακρογιαλιά.
Την προηγούμενη νύχτα είχε προηγηθεί σφοδρή θαλασσοταραχή και η φουσκοθαλασσιά είχε ξεβράσει στην ακτή εκατοντάδες αστερίες.
Κάποια στιγμή είδε ένα παιδί να σκύβει στην άμμο, να σηκώνει κάτι και πολύ απαλά να το πετά μέσα στην θάλασσα.
Η κίνηση αυτή επαναλήφθηκε πολλές φορές, ώσπου να πλησιάσει κοντά.
Τότε διαπίστωσε ότι το παιδί μάζευε τους αστερίες και τους ξαναπετούσε στη θάλασσα. Καθώς το παιδί ήταν αφοσιωμένο στο έργο του και δεν τον είχε αντιληφθεί, ο άνθρωπος στάθηκε και το παρατηρούσε για πολλή ώρα .
Ιδρώτας έτρεχε από το μέτωπό του και η έκφραση του προσώπου του ήταν σφιγμένη από την προσπάθεια.
Κάποια στιγμή ο άνθρωπός μας αποφάσισε να κάνει αισθητή την παρουσία του και του φώναξε:

“Καλημέρα! Τι κάνεις εδώ;”


Το παιδί, σταμάτησε για μια στιγμή, κοίταξε τον άνδρα και του απάντησε:

« Δε βλέπεις; Πετάω αστερίες στην θάλασσα”.

- Δεν έχει νόημα αυτό που κάνεις, του αντιγύρισε ο άνθρωπος. Είναι εκατοντάδες οι αστερίες που πεθαίνουν στην αμμουδιά. Δεν έχει σημασία αυτό που κάνεις!

Το παιδί τον κοίταξε, του έδειξε τον αστερία που κρατούσε στο χέρι του και του είπε:
- Έχει όμως σημασία για αυτόν εδώ!...

Και λέγοντας αυτά τα λόγια πέταξε τον αστερία απαλά μέσα στην θάλασσα.

Ο άνθρωπός μας συνέχισε το δρόμο του, περπατώντας πλάι στους ξεβρασμένους αστερίες.
Λίγο παρακάτω όμως, κάποιοι τον είδαν να κοιτάει κλεφτά γύρω του μήπως τον βλέπει κανείς κι όταν βεβαιώθηκε πως ήταν μόνος του, έσκυψε μάζεψε έναν αστερία και να τον απίθωσε μαλακά στη θάλασσα...

back to top