Παρασκευή 15 Ιουνίου 2012

Πώς να βάψετε με το παιδί σας τις πέτρες που μαζέψατε στην παραλία!


Μια βόλτα στην παραλία με το παιδί σας είναι ότι πιο όμορφο! Μαζέψτε πέτρες και ζωγραφίστε πάνω τους.
Υπάρχουν πολλές ιδέες. Φτιάξτε ένα χωριό με πετρούλες. Απόλυτα συναρπαστικό παιχνίδι με το παιδί μας!
Μικρά και μεγάλα σπιτάκια, οχήματα και ότι άλλο βάλει η φαντασία σας! Θα αρέσει πολύ στο παιδί σας. Το μυστικό; Να βρείτε πέτρες με κατάλληλο σχήμα. Σχεδιάζετε το περίγραμμα και ζωγραφίζετε. Απολαυστικό! 
Μια πολύ ωραία ιδέα είναι, ακόμα, να ζωγραφίσετε με το παιδί σας ζωάκια. Θα του αρέσει πολύ. Δείτε τι μπορείτε να κάνετε. Μια οικογένεια από πάπιες. Ή ότι άλλο ζωάκι σας αρέσει.
marthastewart
Ένα ουράνιο τόξο, είναι πάντα υπέροχο! 
flickr
Και, βέβαια μπορείτε να φτιάξετε παζλ! 
flickr
Φτιάξτε τα δικά σας παραμύθια, με πρωταγωνιστές ζωάκια! 
flickr
Και, βέβαια, μπορείτε να φτιάξετε ανθρωπάκια!
Κι ένα έξυπνο παιχνίδι είναι να ζητήσετε από το παιδί σας να βρει ποιο σώμα ταιριάζει στο κεφάλι. 
Μπορείτε να κάνετε τις πετρούλες σας να μιλούν. Κι αυτά που το παιδί σας θα σας πει θα είναι απολαυστικά! Ή, απλά καρδούλες. Τι όμορφος τρόπος να εκφράσετε την αγάπη.
 Δοκιμάσετε να φτιάξετε με πέτρες, επιτραπέζια παιχνίδια.
kickcanandconkers
Κρατείστε, μερικές πέτρες, για να τις ζωγραφίσετε κι εσείς!

denisescicluna.
Μια μέρα στην παραλία μπορεί να είναι συναρπαστική! 
flickr
Στολίστε τις, παντού! Τις φτιάξατε με το παιδί σας!


http://paizoumemazi.blogspot.gr
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ΣΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ...



Του Κωστή Παλαμά
Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!
Κι ότι σ' απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
Μην τ' αρνηθείς!
Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτισ' το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!
Κι αν λίγη δύναμη μεσ' το κορμί σου μένει,
Μην κουρασθείς.
Είν' η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θεμέλια βάλε τώρα πιο βαθειά,
Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.
Σκάψε βαθειά.
Τι κι' αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν 'Ατλαντας στην πλάτη,
Υπομονή!
Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!

Η ιστορία είναι εξαιρετικά αφιερωμένη σε όλους αυτούς που σώζουν "αστερίες"!!!

Μια μέρα, ένας άνθρωπος περπατούσε στην ακρογιαλιά.
Την προηγούμενη νύχτα είχε προηγηθεί σφοδρή θαλασσοταραχή και η φουσκοθαλασσιά είχε ξεβράσει στην ακτή εκατοντάδες αστερίες.
Κάποια στιγμή είδε ένα παιδί να σκύβει στην άμμο, να σηκώνει κάτι και πολύ απαλά να το πετά μέσα στην θάλασσα.
Η κίνηση αυτή επαναλήφθηκε πολλές φορές, ώσπου να πλησιάσει κοντά.
Τότε διαπίστωσε ότι το παιδί μάζευε τους αστερίες και τους ξαναπετούσε στη θάλασσα. Καθώς το παιδί ήταν αφοσιωμένο στο έργο του και δεν τον είχε αντιληφθεί, ο άνθρωπος στάθηκε και το παρατηρούσε για πολλή ώρα .
Ιδρώτας έτρεχε από το μέτωπό του και η έκφραση του προσώπου του ήταν σφιγμένη από την προσπάθεια.
Κάποια στιγμή ο άνθρωπός μας αποφάσισε να κάνει αισθητή την παρουσία του και του φώναξε:

“Καλημέρα! Τι κάνεις εδώ;”


Το παιδί, σταμάτησε για μια στιγμή, κοίταξε τον άνδρα και του απάντησε:

« Δε βλέπεις; Πετάω αστερίες στην θάλασσα”.

- Δεν έχει νόημα αυτό που κάνεις, του αντιγύρισε ο άνθρωπος. Είναι εκατοντάδες οι αστερίες που πεθαίνουν στην αμμουδιά. Δεν έχει σημασία αυτό που κάνεις!

Το παιδί τον κοίταξε, του έδειξε τον αστερία που κρατούσε στο χέρι του και του είπε:
- Έχει όμως σημασία για αυτόν εδώ!...

Και λέγοντας αυτά τα λόγια πέταξε τον αστερία απαλά μέσα στην θάλασσα.

Ο άνθρωπός μας συνέχισε το δρόμο του, περπατώντας πλάι στους ξεβρασμένους αστερίες.
Λίγο παρακάτω όμως, κάποιοι τον είδαν να κοιτάει κλεφτά γύρω του μήπως τον βλέπει κανείς κι όταν βεβαιώθηκε πως ήταν μόνος του, έσκυψε μάζεψε έναν αστερία και να τον απίθωσε μαλακά στη θάλασσα...
back to top