Παρασκευή 15 Ιουνίου 2012

Παγκόσμια Ημέρα του πατέρα

Ευχετήρια κάρτα για την γιορτή του πατέρα




Γιορτή του Πατέρα (17-6-2012)

Αρκετές φορές άκουσα από αντρικά χείλη να ακούγεται το παράπονο: «Γιορτή της Μητέρας έχουμε! Γιορτή του Πατέρα γιατί δεν έχουμε;». Κι όμως έχουμε και Γιορτή του Πατέρα. Η τρίτη Κυριακή του Ιούνη είναι αφιερωμένη στους πατεράδες όλου του κόσμου. Μερικοί ίσως σπεύσουν να πουν ότι είναι άλλη μια γιορτή του σύγχρονου marketing, με σκοπό να αποφέρει κέρδη σε εταιρίες λουλουδιών, δώρων, ευχετηρίων καρτών, κλπ. Και ίσως να είχαν δίκιο αν ο ρόλος του πατέρα, μιλώντας για την χώρα μας, δεν είχε αλλάξει εντελώς τα τελευταία χρόνια. Πριν αλλάξουν οι πατεράδες είχαν, κατά την γνώμη τους η οποία γινόταν και αποδεκτή, συγκεκριμένες υποχρεώσεις μέσα στην οικογένεια. Η βασική τους υποχρέωση ήταν να εργάζονται και να φέρνουν τα απαραίτητα χρήματα. Οι υπόλοιπες υποχρεώσεις τους κινούνταν στην σφαίρα των τεχνικών επιδιορθώσεων του σπιτιού, άντε και στο άναμμα την ψησταριάς καμιά Κυριακή. Στις μέρες μας όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Οι σύγχρονοι μπαμπάδες λαμβάνουν μέρος τόσο στις εργασίες του σπιτιού όσο και στην ανατροφή των παιδιών. Είναι πια οι σύζυγοι και όχι οι «πασάδες» του σπιτιού. Έτσι τους αξίζει να τους αφιερώσουμε μια μέρα του χρόνου όπως έχουμε κάνει και για τις μητέρες.

 Η Γιορτή του Πατέρα ξεκίνησε στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Στην Ουάσιγκτον του 1910, εορτάστηκε για πρώτη φορά η Ημέρα του Πατέρα στις 19 Ιουνίου. 
Την γιορτή εμπνεύστηκε η κυρία Σονόρα Ντοντ (Sonora Dodd) προς τιμή του πατέρα της Ουίλιαμ Σμαρτ (William Smart), ο οποίος εκείνη την ημέρα είχε γενέθλια. Ο κύριος Σμαρτ έχασε την γυναίκα του κατά την διάρκεια της γέννησης του έκτου παιδιού τους. Μόνος του μεγάλωσε τα έξη του παιδιά σε μια φάρμα στα ανατολικά της πολιτείας Ουάσιγκτον. Η κόρη του, θέλοντας να τον τιμήσει για όσα πρόσφερε στην οικογένεια του, ξεκίνησε αυτή την γιορτή η οποία χρόνο με το χρόνο άρχισε να εξαπλώνεται στις ΗΠΑ. 

Θερμός υποστηρικτής της ιδέας υπήρξε ο Αμερικανός πρόεδρος Κάλβιν Κούλιτζ (Calvin Coolidge). Ο πρόεδρος όμως που έμελε να υπογράψει το προεδρικό διάταγμα, βάσει του οποίου καθιερώθηκε η 3η Κυριακή του Ιουνίου ως Ημέρα του Πατέρα, ήταν ο Λίντον Τζόνσον (Lyndon Johnson) το 1966.  

Πολλές χώρες ακολούθησαν το παράδειγμα των Ηνωμένων Πολιτειών με εξαίρεση την Αυστραλία στην οποία η Ημέρα του Πατέρα εορτάζεται την πρώτη Κυριακή του Σεπτεμβρίου. 

 Χρόνια πολλά μπαμπά!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

ΣΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ...



Του Κωστή Παλαμά
Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!
Κι ότι σ' απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
Μην τ' αρνηθείς!
Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτισ' το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!
Κι αν λίγη δύναμη μεσ' το κορμί σου μένει,
Μην κουρασθείς.
Είν' η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θεμέλια βάλε τώρα πιο βαθειά,
Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.
Σκάψε βαθειά.
Τι κι' αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν 'Ατλαντας στην πλάτη,
Υπομονή!
Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!

Η ιστορία είναι εξαιρετικά αφιερωμένη σε όλους αυτούς που σώζουν "αστερίες"!!!

Μια μέρα, ένας άνθρωπος περπατούσε στην ακρογιαλιά.
Την προηγούμενη νύχτα είχε προηγηθεί σφοδρή θαλασσοταραχή και η φουσκοθαλασσιά είχε ξεβράσει στην ακτή εκατοντάδες αστερίες.
Κάποια στιγμή είδε ένα παιδί να σκύβει στην άμμο, να σηκώνει κάτι και πολύ απαλά να το πετά μέσα στην θάλασσα.
Η κίνηση αυτή επαναλήφθηκε πολλές φορές, ώσπου να πλησιάσει κοντά.
Τότε διαπίστωσε ότι το παιδί μάζευε τους αστερίες και τους ξαναπετούσε στη θάλασσα. Καθώς το παιδί ήταν αφοσιωμένο στο έργο του και δεν τον είχε αντιληφθεί, ο άνθρωπος στάθηκε και το παρατηρούσε για πολλή ώρα .
Ιδρώτας έτρεχε από το μέτωπό του και η έκφραση του προσώπου του ήταν σφιγμένη από την προσπάθεια.
Κάποια στιγμή ο άνθρωπός μας αποφάσισε να κάνει αισθητή την παρουσία του και του φώναξε:

“Καλημέρα! Τι κάνεις εδώ;”


Το παιδί, σταμάτησε για μια στιγμή, κοίταξε τον άνδρα και του απάντησε:

« Δε βλέπεις; Πετάω αστερίες στην θάλασσα”.

- Δεν έχει νόημα αυτό που κάνεις, του αντιγύρισε ο άνθρωπος. Είναι εκατοντάδες οι αστερίες που πεθαίνουν στην αμμουδιά. Δεν έχει σημασία αυτό που κάνεις!

Το παιδί τον κοίταξε, του έδειξε τον αστερία που κρατούσε στο χέρι του και του είπε:
- Έχει όμως σημασία για αυτόν εδώ!...

Και λέγοντας αυτά τα λόγια πέταξε τον αστερία απαλά μέσα στην θάλασσα.

Ο άνθρωπός μας συνέχισε το δρόμο του, περπατώντας πλάι στους ξεβρασμένους αστερίες.
Λίγο παρακάτω όμως, κάποιοι τον είδαν να κοιτάει κλεφτά γύρω του μήπως τον βλέπει κανείς κι όταν βεβαιώθηκε πως ήταν μόνος του, έσκυψε μάζεψε έναν αστερία και να τον απίθωσε μαλακά στη θάλασσα...

back to top