Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 2012
Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2012
Ταξίδι στα πελάγη των σκέψεων και των συναισθημάτων (Αποχαιρετιστήριο)
Τετάρτη 4 Ιουλίου 2012
ΝΕΑ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΣΤΟ ΣΚΑΚΙ!

Σάββατο 16 Ιουνίου 2012
ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΤΡΑΣ: ΚΑΝΑΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΘΕΑΤΡΟ
ΣΚΗΝΗ 3η : ΘΗΣΕΑΣ – ΙΑΣΟΝΑΣ
να εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μεν' η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι
που με τι ευχαρίστηση, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους.
Να σταματήσεις σ' εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραμάτειες ν' αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κι έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά.
Σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ' τους σπουδασμένους.
Το φθάσιμον εκεί ειν' ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξίδι διόλο.
Καλύτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει
και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στο δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.
Χωρίς αυτήν δεν θα 'βγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.
- Ευχαριστώ την κα Γιούλα Σταμέλου που μου εμπιστεύτηκε τη διασκευή του βιβλίου της.Έτσι μπορέσαμε πραγματικά να ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΘΕΑΤΡΟ...
- Ευχαριστώ τον Μάκρα Δημήτριο, μουσικό του σχολείου μας, που με τις υπέροχες μελωδίες του, σε στίχους της κας Σταμέλου Γιούλας, έντυσε μουσικά την παράστασή μας.
- Ευχαριστώ την Ειρήνη Πανάγου, θεατρολόγο του σχολείου μας, που με τις σκηνοθετικές της παρεμβάσεις έκανε την παρουσίαση του έργου μας πιο ενδιαφέρουσα.
- Ευχαριστώ την Ελένη Σταμέλου και την Βιβή Περυσινάκη για την κατασκευή των σκηνικών.
- Ευχαριστώ την Ειρήνη Πετσαλάκη που βρισκόνταν στα παρασκήνια και φρόντιζε όλοι και όλα να είναι στη θέση τους.
- Τέλος ευχαριστώ τη διευθύντρια του σχολείου μας, κα Καλλιρρόη Παναγουλοπούλου, όλους τους συναδέλφους μου και τους γονείς που βοήθησαν ο καθένας όπως μπορούσε.
Εύχομαι σε όλους ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!!!
ΕΙΚΟΝΕΣ, ΣΚΕΨΕΙΣ & ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΗΣ κας ΕΛΕΝΗΣ ΔΙΚΑΙΟΥ
ΣΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ...
Του Κωστή Παλαμά
Μην τ' αρνηθείς!
Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Κι αν λίγη δύναμη μεσ' το κορμί σου μένει,
Μην κουρασθείς.
Είν' η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.
Σκάψε βαθειά.
Τι κι' αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Τα βάρη που κρατάς σαν 'Ατλαντας στην πλάτη,
Υπομονή!
Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!
Η ιστορία είναι εξαιρετικά αφιερωμένη σε όλους αυτούς που σώζουν "αστερίες"!!!
Μια μέρα, ένας άνθρωπος περπατούσε στην ακρογιαλιά.
Την προηγούμενη νύχτα είχε προηγηθεί σφοδρή θαλασσοταραχή και η φουσκοθαλασσιά είχε ξεβράσει στην ακτή εκατοντάδες αστερίες.
Κάποια στιγμή είδε ένα παιδί να σκύβει στην άμμο, να σηκώνει κάτι και πολύ απαλά να το πετά μέσα στην θάλασσα.
Η κίνηση αυτή επαναλήφθηκε πολλές φορές, ώσπου να πλησιάσει κοντά.
Τότε διαπίστωσε ότι το παιδί μάζευε τους αστερίες και τους ξαναπετούσε στη θάλασσα. Καθώς το παιδί ήταν αφοσιωμένο στο έργο του και δεν τον είχε αντιληφθεί, ο άνθρωπος στάθηκε και το παρατηρούσε για πολλή ώρα .
Ιδρώτας έτρεχε από το μέτωπό του και η έκφραση του προσώπου του ήταν σφιγμένη από την προσπάθεια.
Κάποια στιγμή ο άνθρωπός μας αποφάσισε να κάνει αισθητή την παρουσία του και του φώναξε:
“Καλημέρα! Τι κάνεις εδώ;”
Το παιδί, σταμάτησε για μια στιγμή, κοίταξε τον άνδρα και του απάντησε:
« Δε βλέπεις; Πετάω αστερίες στην θάλασσα”.
- Δεν έχει νόημα αυτό που κάνεις, του αντιγύρισε ο άνθρωπος. Είναι εκατοντάδες οι αστερίες που πεθαίνουν στην αμμουδιά. Δεν έχει σημασία αυτό που κάνεις!
Το παιδί τον κοίταξε, του έδειξε τον αστερία που κρατούσε στο χέρι του και του είπε:
- Έχει όμως σημασία για αυτόν εδώ!...
Και λέγοντας αυτά τα λόγια πέταξε τον αστερία απαλά μέσα στην θάλασσα.
Ο άνθρωπός μας συνέχισε το δρόμο του, περπατώντας πλάι στους ξεβρασμένους αστερίες.
Λίγο παρακάτω όμως, κάποιοι τον είδαν να κοιτάει κλεφτά γύρω του μήπως τον βλέπει κανείς κι όταν βεβαιώθηκε πως ήταν μόνος του, έσκυψε μάζεψε έναν αστερία και να τον απίθωσε μαλακά στη θάλασσα...