Κυριακή 29 Απριλίου 2012

Πρωτομαγιάτικα στεφάνια!


Δυο μέρες πριν την πρωτομαγιά θα μιλήσουμε για στεφάνια που μπορείτε να φτιάξετε με το παιδί σας. Μπορείτε, φυσικά, να φτιάξετε στεφάνια με λουλουδάκια αλλά και πολλά άλλα με υλικά που ούτε καν φαντάζεστε. Αυτό που μου αρέσει πολύ είναι φτιαγμένο με κορδέλες,κλωστές κι υφάσματα. Καταπληκτικό δεν είναι; 
homemadeserenity
Αυτό, εδώ είναι φτιαγμένο με αυγοθήκες. Είναι πραγματικά υπέροχο! Μπορείτε κι εσείς να το φτιάξετε για την τάξη ή το σπίτι σας! 
Και βέβαια, εάν πλέκετε μπορείτε να φτιάξετε λουλούδια από μαλλί! Καταπληκτική ιδέα! Θα κλέψει όλα τα βλέμματα!
Μία έξυπνη ιδέα! Eάν θέλετε μπορείτε να φτιάξετε ένα κέικ ή μία τούρτα και να την στολίσετε με ένα στεφανάκι λουλουδιών από ζαχαρόπαστα. Ένα γλυκό κέρασμα που μου αρέσει πολύ!
Μπορείτε, ακόμα, να φτιάξετε ένα στεφανάκι από φίλτρα καφέ που θα τα κάνετε λουλούδια και θα τα ζωγραφίσει το παιδί σας. Υπέροχη ιδέα!

Το στεφάνι αυτό αποτελούν από τις πιο γρήγορη απλή εύκολη και οικονομική κατασκευή που θα αρέσει πολύ στο παιδί σας. Είναι από κορδέλες και θα κάνει την πόρτα -ή όποιο άλλο σημείο του σπιτιού σου- πιο χαρούμενο και είναι ικανό να σας φτιάξουν την ημέρα σου ή την ημέρα εκείνων που θα σας επισκεφθούν!
Μια βόλτα με το παιδί σας, στην θάλασσα και μπορείτε, ακόμα, να φτιάξετε ένα στεφανάκι από κοχύλια και μικρούς θησαυρούς της θάλασσας. 
Μια πολύ όμορφη ιδέα είναι, ακόμα, να φτιάξετε ένα στεφανάκι με το μονόγραμμα του παιδιού σας. Θα του αρέσει πολύ! Ότι και να φτιάξετε με το παιδί σας θα είναι, απλά υπέροχο!
 
http://paizoumemazi.blogspot.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

ΣΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ...



Του Κωστή Παλαμά
Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!
Κι ότι σ' απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
Μην τ' αρνηθείς!
Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτισ' το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!
Κι αν λίγη δύναμη μεσ' το κορμί σου μένει,
Μην κουρασθείς.
Είν' η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θεμέλια βάλε τώρα πιο βαθειά,
Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.
Σκάψε βαθειά.
Τι κι' αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν 'Ατλαντας στην πλάτη,
Υπομονή!
Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!

Η ιστορία είναι εξαιρετικά αφιερωμένη σε όλους αυτούς που σώζουν "αστερίες"!!!

Μια μέρα, ένας άνθρωπος περπατούσε στην ακρογιαλιά.
Την προηγούμενη νύχτα είχε προηγηθεί σφοδρή θαλασσοταραχή και η φουσκοθαλασσιά είχε ξεβράσει στην ακτή εκατοντάδες αστερίες.
Κάποια στιγμή είδε ένα παιδί να σκύβει στην άμμο, να σηκώνει κάτι και πολύ απαλά να το πετά μέσα στην θάλασσα.
Η κίνηση αυτή επαναλήφθηκε πολλές φορές, ώσπου να πλησιάσει κοντά.
Τότε διαπίστωσε ότι το παιδί μάζευε τους αστερίες και τους ξαναπετούσε στη θάλασσα. Καθώς το παιδί ήταν αφοσιωμένο στο έργο του και δεν τον είχε αντιληφθεί, ο άνθρωπος στάθηκε και το παρατηρούσε για πολλή ώρα .
Ιδρώτας έτρεχε από το μέτωπό του και η έκφραση του προσώπου του ήταν σφιγμένη από την προσπάθεια.
Κάποια στιγμή ο άνθρωπός μας αποφάσισε να κάνει αισθητή την παρουσία του και του φώναξε:

“Καλημέρα! Τι κάνεις εδώ;”


Το παιδί, σταμάτησε για μια στιγμή, κοίταξε τον άνδρα και του απάντησε:

« Δε βλέπεις; Πετάω αστερίες στην θάλασσα”.

- Δεν έχει νόημα αυτό που κάνεις, του αντιγύρισε ο άνθρωπος. Είναι εκατοντάδες οι αστερίες που πεθαίνουν στην αμμουδιά. Δεν έχει σημασία αυτό που κάνεις!

Το παιδί τον κοίταξε, του έδειξε τον αστερία που κρατούσε στο χέρι του και του είπε:
- Έχει όμως σημασία για αυτόν εδώ!...

Και λέγοντας αυτά τα λόγια πέταξε τον αστερία απαλά μέσα στην θάλασσα.

Ο άνθρωπός μας συνέχισε το δρόμο του, περπατώντας πλάι στους ξεβρασμένους αστερίες.
Λίγο παρακάτω όμως, κάποιοι τον είδαν να κοιτάει κλεφτά γύρω του μήπως τον βλέπει κανείς κι όταν βεβαιώθηκε πως ήταν μόνος του, έσκυψε μάζεψε έναν αστερία και να τον απίθωσε μαλακά στη θάλασσα...

back to top