Σάββατο 3 Μαρτίου 2012

Ο ΕΓΩΙΣΤΗΣ ΓΙΓΑΝΤΑΣ (ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ)






AΝΕΚΔΟΤΑ


O Tοτός και το Νουνού...
Κάποτε η μαμά του Τοτού τον έστειλε να αγοράσει τρία γάλατα Νουνού. Φτάνει ο Τοτός στο σούπερ μάρκετ και βλέπει μια αφίσα που λέει: "Γάλατα υπάρχουν πολλά. Νουνού όμως, ένα."
Ο Τοτός γυρνάει σπίτι του χωρίς να αγοράσει γάλα. Τον ρωτάει η μαμά του:
- Πού είναι Τοτέ τα γάλατα;
- Μα μαμά έξω από το σούπερ μάρκετ υπήρχε μια αφίσα που έλεγε: "Γάλατα υπάρχουν πολλά. Νουνού όμως, ένα."

Τα μικρόβια...
Ο μπαμπάς λέει στο γιο του:
- Πρόσεχε, Άκη τα παλιά και σκονισμένα βιβλία, γιατί έχουν μικρόβια.
- Μη φοβάσαι, μπαμπά, δεν πιάνω ποτέ μου βιβλίο.

Τα ζώα...
Ρωτάει ο δάσκαλος τη Μαρία:
- Μαρία, είπαμε ότι ερπετά λέγονται τα ζώα που σέρνονται στη γη. Μπορείς να μου πεις ένα τέτοιο ζώο;
- Μάλιστα, κύριε, τον μπέμπη μας!

Ο τσιγκούνης...
Ένας τσιγκούνης με μακριά μαλλιά μπαίνει στο κουρείο.
- Πόσο κάνει το κούρεμα; ρωτά.
- Δέκα ευρώ, απαντά ο κουρέας.
- Το ξύρισμα;
- Μόνο πέντε.
- Τότε, ξύρισέ μου το κεφάλι.

Μηδέν!
Ένας πατέρας λέει στο γιο του:
- Τι χάλια είναι αυτά, Γιώργο; Γιατί πήρες μηδέν στα μαθηματικά;
- Δεν φταίω εγώ, μπαμπά, ο δάσκαλος μού το έδωσε.

 
Αναρτήθηκε από στις

1 σχόλιο:

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ΣΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ...



Του Κωστή Παλαμά
Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!
Κι ότι σ' απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
Μην τ' αρνηθείς!
Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτισ' το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!
Κι αν λίγη δύναμη μεσ' το κορμί σου μένει,
Μην κουρασθείς.
Είν' η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θεμέλια βάλε τώρα πιο βαθειά,
Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.
Σκάψε βαθειά.
Τι κι' αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν 'Ατλαντας στην πλάτη,
Υπομονή!
Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!

Η ιστορία είναι εξαιρετικά αφιερωμένη σε όλους αυτούς που σώζουν "αστερίες"!!!

Μια μέρα, ένας άνθρωπος περπατούσε στην ακρογιαλιά.
Την προηγούμενη νύχτα είχε προηγηθεί σφοδρή θαλασσοταραχή και η φουσκοθαλασσιά είχε ξεβράσει στην ακτή εκατοντάδες αστερίες.
Κάποια στιγμή είδε ένα παιδί να σκύβει στην άμμο, να σηκώνει κάτι και πολύ απαλά να το πετά μέσα στην θάλασσα.
Η κίνηση αυτή επαναλήφθηκε πολλές φορές, ώσπου να πλησιάσει κοντά.
Τότε διαπίστωσε ότι το παιδί μάζευε τους αστερίες και τους ξαναπετούσε στη θάλασσα. Καθώς το παιδί ήταν αφοσιωμένο στο έργο του και δεν τον είχε αντιληφθεί, ο άνθρωπος στάθηκε και το παρατηρούσε για πολλή ώρα .
Ιδρώτας έτρεχε από το μέτωπό του και η έκφραση του προσώπου του ήταν σφιγμένη από την προσπάθεια.
Κάποια στιγμή ο άνθρωπός μας αποφάσισε να κάνει αισθητή την παρουσία του και του φώναξε:

“Καλημέρα! Τι κάνεις εδώ;”


Το παιδί, σταμάτησε για μια στιγμή, κοίταξε τον άνδρα και του απάντησε:

« Δε βλέπεις; Πετάω αστερίες στην θάλασσα”.

- Δεν έχει νόημα αυτό που κάνεις, του αντιγύρισε ο άνθρωπος. Είναι εκατοντάδες οι αστερίες που πεθαίνουν στην αμμουδιά. Δεν έχει σημασία αυτό που κάνεις!

Το παιδί τον κοίταξε, του έδειξε τον αστερία που κρατούσε στο χέρι του και του είπε:
- Έχει όμως σημασία για αυτόν εδώ!...

Και λέγοντας αυτά τα λόγια πέταξε τον αστερία απαλά μέσα στην θάλασσα.

Ο άνθρωπός μας συνέχισε το δρόμο του, περπατώντας πλάι στους ξεβρασμένους αστερίες.
Λίγο παρακάτω όμως, κάποιοι τον είδαν να κοιτάει κλεφτά γύρω του μήπως τον βλέπει κανείς κι όταν βεβαιώθηκε πως ήταν μόνος του, έσκυψε μάζεψε έναν αστερία και να τον απίθωσε μαλακά στη θάλασσα...
back to top